Blog
Afl. 5 Het Grote Loslaten
Ida: Welkom bij de Beyond Art en Spirit I AM Podcast. De podcast met Madama die Kunst en Spirit verbindt met bewustzijn. Dat doet zij door delen van haar teksten, schilderijen en muziek om jou op de tocht naar creatie, spiritualiteit en empowerment te inspireren. Ik ben Ida Guinee, je host Madama. Vandaag heb je het boek ‘De Tao van het Ik Ben Splendor Solis, de stralende kracht van de zon in jezelf’ meegenomen. En dit boek is een heel bijzonder boek omdat het niet per se van A naar B, van de eerste tot de laatste bladzijde gelezen hoeft te worden. Integendeel, het is vaak fantastisch om het gewoon open te slaan en dan een tekst tot je te nemen. En dat is wat jij hebt gedaan. Je zei tegen mij: Ik sloeg het boek open en dit is de tekst die ik toen heb gevonden. Dus wil je die alsjeblieft voorlezen?
Madama: Ja hoor, ik zou gewoon eerst met de tekst beginnen. Het is het amendement, dus het bestaat uit verschillende delen, maar dat vertel ik zo wel even. Eerst de tekst.
Amendement
De grote overgave aan het licht
is je innerlijke tunnel
naar de bron
waar alles al vastligt
wat voor jou in dit leven gaat gebeuren.
Dat wil niet zeggen
dat je geen vrijheid hebt
maar het heeft te maken
met het innerlijk besluit
dat je leidt,
je innerlijke gids, ge-weten.
Je leven ontrolt zich
uit de diepte van je oorsprong
als een spuwende vulkaan met lava,
dat je pad plaveit.
De kleuren van de regenboog
gesponnen uit het water
van je ziel en
het licht van de inwonende geest
vormen de vibraties
van gezegend geluk.
Je bestemming volgen
is je afstemming
op dat flonkerende vreugdevuur,
je sprankelende weten,
dat jou kan en doet genezen.
De overgave aan deze ongelooflijke gave
Ida: Dank je wel. Nou, het is een prachtige tekst. We noemen dat ook wel eens lyrische poëzie. Het is eigenlijk een poëtische vertaling. En wat mij opvalt, er zit natuurlijk een groot aantal thema's in. En een van de eerste thema's waar ik het met jou over wil hebben is dat begrip vrijheid. Wat betekent dat? En wat betekent in dat kader ook het begrip vrije wil, dat is iets waar veel mensen toch vaak moeite mee hebben. Wat is dat?
Madama: Ja, nou ja, dat is ook heel, heel apart begrip natuurlijk hè? Want uhm, daar zijn heel veel filosofieën en noem het op over maar zoals ik het zie en ook bedoel en ook heb ervaren toen ik dat schreef in Palma dus het eiland Palma dat is een hele reis geweest. Dat boek, de Tao van het Ik Ben betekent ook hoe vind je het pad? Het Ik Ben. Terwijl het er dus Tegelijkertijd Altijd en Overal is. (TAO) En dat is iets wat ik in die reizen van Spanje en Palma en Frankrijk en overal zijn we geweest om uit te vinden wat is nou dat Ik Ben. Nou, één van de ontdekkingen is inderdaad de vrije wil. Wat betekent dat? Dat is de richting. Waar richt jij je wil op? Word je geleefd, ben je willoos? En met geleefd bedoel ik, dus alle externe omstandigheden, alle gedetermineerde omstandigheden van hoe oud ben ik? Welk land, hoe is de economische situatie, et cetera et cetera. Wie ben ik? Dus nogmaals als ego. En de vrije wil begint zich pas te ontwrichten, te ontwikkelen door de instemming. Ik zeg altijd instemming, afstemming en bestemming. Dus je krijgt een instemming van oké, ik wil naar de essentie, ik wil, mijn wil is dus mijn kracht, mijn motor richten op wat ik werkelijk ben, wat de essentie van het leven is. En dat is eigenlijk de enige vrijheid die we hebben is dus de richting.
Ida: Ja, als ik het goed begrijp is dat dus echt een keuze die je kunt maken in het leven. En heb je het over dat begrip instemming, afstemming, bestemming? Daar zou ik toch wel meer van willen weten. Ik vind dat bijna een mooie driehoek om het zo maar te zeggen. Maar kun je daar nog wat meer over zeggen? En ook hoe mensen dat voor zichzelf kunnen gebruiken, hoe ze daar in het dagelijks leven vorm aan kunnen geven?
Madama: Ja, dat ik kan dat wel. Maar ik wil niet zeggen dat natuurlijk meteen alles duidelijk is. Logisch, het is een enorm proces. Ikzelf ben al vijftig jaar hiermee bezig, heel intens en heb dus deze driehoek ontdekt hè. En wat ik al zei vrije wil is dus de richting, je perceptie, je concept hè. Dus wat is waar ik voor wil gaan in het leven? Dat is een keuze. Dus nummer één is keuze. Keuze is dus instemming met het feit dat je de omstandigheden dus zo wilt gebruiken. Dus weer die creativiteit. Die wil ik zo gaan gebruiken dat ik mijn eigen zijn, mijn instemming geef aan het feit dat ik wil afstemmen op dat licht hè, op die richting van bewustzijn. Ander woord voor licht. Bewustzijn om mijn bestemming oftewel de stem Ik Ben om dat waar ik werkelijk voor op aarde ben, om dat te realiseren. Dat is ook de Kunst van Zelfrealisatie. Dat is de kunst van, hoe krijg ik uit die chaos een logica. Je weet van niks en je zoekt continu je elementen, je bouwstenen van waaruit je zegt oké, dit hoort bij mij en dit niet. Nou, dat is een proces. Logisch, dat is het levensproces. Maar je merkt op een gegeven moment dat je een ge-weten hebt hè? Wat ik al zei een innerlijk weten, een gnosis, een inzicht in dit wel, dit niet. En daar gaat het om. Dat je instemt met het feit dat je een afstemming hebt op dat grote, die grote missie. Wat je weliswaar niet kan verwoorden meteen, hoeft ook niet, maar het is als een magneet die je naar je bestemming leidt. En wat is je bestemming? Het vinden van je IK BEN van jezelf, van God in jou of hoe je het ook maar noemen wilt.
Ida: Ja, dat vind ik eigenlijk een hele mooie uitleg. Want meestal als mensen aan het woord bestemming denken, dan denken ze aan een heel concreet doel wat ze moeten bereiken en waar ze misschien ook heel hard voor moeten werken. Maar jij geeft het eigenlijk een hele andere betekenis. Ook een betekenis die veel dieper gaat doordat je letterlijk dat woord als het ware uit elkaar haalt en zegt het gaat over be-stem-ming en een stem in dat geheel is de belangrijkste factor. Dus dat is nog wel even een omzetting, omschakeling. Als je altijd denkt in termen van ik moet dat en dat doel bereiken. Ja, dat houdt je eigenlijk juist van je bestemming af.
Madama: Het woord stemming is natuurlijk ook heel mooi in het kader van de muziek hè? Welke stemming? Is het de stemming waarin je zelf ook verkeert? Dus bestemming, afstemming en instemming. Het gaat in feite om die frequentie van die stemming en je moet dus eigenlijk als het ware in harmonie, in stemming komen met jezelf. En als je dat dus al vastlegt, bijvoorbeeld ik wil dat en dat worden. Of nou, kijk naar jezelf, hoe Wat wilde je worden toen je klein was? En wie ben je nu geworden? Nou, bij mij is het heel simpel. Ik wilde bij wijze van spreken vond ik het al geweldig om in een museum een suppoost te worden toen ik veertien was weet je wel, want dan was ik al bij de kunst. Nou ja, als ik er nu aan denk, moet je natuurlijk niet aan denken. Ja, ik dan hè. Met alle respect voor alle suppoosten, maar dus met andere woorden je perceptie hè. Waar ik het al over had het concept, dat moet je als het ware toelaten. Nou, vergelijk het Ik Ben met een soort levend zaad, hè? Wat dan nog misschien even in het beton zit van de samenleving en van je ratio, maar dat langzaam maar zeker zich ontwikkelt door jouw instemming, dus door het feit dat je er toch aandacht aan besteedt. Aandacht is heel belangrijk, innerlijk dialoog. En dat je dan langzaam maar zeker gestuurd ook door het universum, door allerlei omstandigheden. Dat je zo langzaam maar zeker je pad baant dat je zegt, nou val ik als het ware samen met mijn innerlijk en dat is de TAO of want ik ben het tegelijkertijd altijd en overal. Dat is de Tao. En de Tao is een pad, maar niet een gebaand pad is. Zoals de Chinezen zeggen, als je Tao kan benoemen is het al geen TAO meer. Dus het is dat levende verwondering, net als die regenboog waar ik het over had, hè, van de ziel die die als het ware het water is en de geest de zon die daar flonkerende regenboog maakt, Dus de ontmoeting van ziel en geest, gemanifesteerd in de materie. Dat is de ontdekkingstocht, dat is je pelgrimstocht, dat is je pad. En zo begint de TAO ook. Het pad draagt jouw naam.
Ida: Ja, dat is een hele mooie uitleg. En je zegt daarin ook eigenlijk dat je een innerlijk dialoog moet ontwikkelen. En wat ik uit jouw woorden opmaak is dat eigenlijk dit hele proces toch vooral ook een innerlijk proces is. Dus dat woord innerlijk dialoog. Hoe kan je dat doen? Want dat ben ik zelf ook niet echt gewend om zo'n innerlijk dialoog te houden.
Madama: Nou, dat is ook ja, laat ik het zo zeggen daar is natuurlijk niet een vaststaande regel voor hè. Je hebt mensen die door discipline, door gebed, door meditatie, door wandelen in de natuur. Ja, laat maar zeggen een groot hulpmiddel voor hen dat innerlijk dialoog is. Je hebt de artiesten die meer natuurlijk zich uiten door middel van het schrijven. Het beeldhouwen. Het is ook letterlijk muziek. Muziek maken is natuurlijk al een innerlijk dialoog. Maar het is vooral een echt moment nemen. En het kan van 5 minuten tot 28 uur. Het maakt niet uit hoe lang, als je maar voelt op een gegeven ogenblik. Die kern van hè, nou praat ik niet met iemand buiten mij, dus al die stemmen, maar nu kom ik in sync hè. Dus in synchroniciteit met mijn zijn en dat zijn, dat is als een adem. Dat is zoals Hildegard van Bingen zegt een veertje op de adem Gods, Duizenden soorten mensen hebben daarover geschreven over de on-grond. Het is niet een grond waar je op loopt, maar het is wel een grond. Dus het is de ruimte waarin je ineens voelt nu kan ik ademhalen, nu hoef ik niet die en die te zijn en zo en zoveel te verdienen en zo en zoveel aan verwachtingen te voldoen. Ik kan gewoon Zijn. En dan, op dat moment begint je dialoog, begint het gevoel, je intuïtie. In feite misschien eerst in stilte, maar op een gegeven moment hoor je het ook wel. Klanken, richtingen, aanwijzingen verwijzingen, gidsen. Ja, mensen hebben daar ook weer duizenden woorden voor. Maar alleen al de stilte op zich is eigenlijk al genoeg.
Ida: Ja, als jij dit zo vertelt, Dat is heel bijzonder, want ik voel het gewoon resoneren in mijn borstkas. Het is net alsof ik hier een ruimte krijg in mijn borst, in mijn romp, om het maar zo te zeggen. En dat je ook voelt van ja, die innerlijke dialoog, dat is dus niet met je koppie denken, wat natuurlijk 99% van de tijd ongeveer het geval is. Maar het is even. Ja, bij jezelf thuiskomen zou ik bijna zeggen. Het voelt heel, ja heel natuurlijk en ook heel warm. Maar het is wel iets wat je als het ware moet veroveren op de druk van het bestaan, om het maar zo te noemen.
Madama: Ja, maar dat bedoelde ik dus met richting. Kijk, er is een moment in je leven. Ik denk dat iedereen dat wel kent, dat je zegt en nou wil ik niet meer geleefd worden. Je krijgt altijd, zeker in deze tijd met al die invloeden hè, van de telefoons en noem het op. Die eeuwige input van buitenaf. En op een gegeven moment weet je ja, oké. Informatie, informatie, informatie. Maar nou ben ik bezig met wat gebeurt er van binnenuit? Dus wat ik dan die stilte noemen? Wat wil ik nou eigenlijk uitdrukken? Dat is één en twee wat is nou eigenlijk al die informatie? Wat kan ik daarmee? Nou dat is al een hele essentiële vraag 'wat kan ik ermee'? Want de meeste informatie die leidt eigenlijk alleen maar af. Dus het belangrijkste is dat je nu leert. Kan ik in mezelf een dialoog, een kracht, een stem Ik Ben vinden. En dat is een proces van meestal van afpellen. Dus vaak met verdriet. Soms hè. Dus loslaten, het grote loslaten. Ja, het is eigenlijk inderdaad dat afpellen van die ui die uiteindelijk leegte is. En in die leegte, en dat is zo mooi, in die leegte, die leegte blijkt ineens vol te zijn. Dat leegte, is het Niet Iets, het niets wat niet iets is. En wat is niet iets, maar wel een ademende, prachtige ja klank zeg ik toch, van aanwezigheid. En die aanwezigheid blijk Jij te zijn. Dus dat wat je dacht, dat is nou ja, heel ver weg en niet iets. En ik weet niet wat het is en ik kan er niet op lopen en ik kan het niet vasthouden en ik weet niet wat en noem het op. Dus daarom klamp ik me aan van alles vast. Ineens daal je in en je zei het al je daalt in in die ruimte. En die ruimte is gevuld met niet iets, maar is wel leven. En dat leven voedt jou. En vaak als je leeg bent, in de gewone zin des woords, door die eeuwige overdruk zou ik bijna zeggen krijg je ineens een hele zachte voeding. En daar, dat is het innerlijk dialoog. Daar ga je als het ware elke dag weer naar toe dat je denkt en nu wil ik even tijd voor mezelf om het dan heel populair te zeggen Nou maar dat diepe zelf dus.
Ida: Ja, ik merk dat het me echt ontroert omdat ik het door jouw manier van waarop je dit vertelt helemaal kan navoelen. Ik hoop dat de luisteraar dat ook heeft, want het is eigenlijk bijna een hulpmiddel wat jij nu vertelt om zelf bij die leegte en die ruimte te komen. Want het is heel frappant. Nog voordat jij het woord uitsprak, dacht ik ja, maar eigenlijk wat je uiteindelijk voelt, dat is het leven zelf. En nou ja, jij zegt het net nog in het begin, 10 seconden geleden, bij wijze van spreken. En dat, dat leven voel je dan en dan krijg je een besef van wat is leven En leven is eigenlijk ook die die ademtocht. Het verschil tussen leven en dood is eigenlijk ook die adem, die ene adem.
Madama: Ja, nou ja. En dat is het punt. Je zegt het al dood. Kijk, de meeste mensen zijn als de dood voor het leven. En dat is eigenlijk het cruciale ook waarom, nou ja, ik mij zo inzet voor dit werk. Ik heb ook dit boek. Ik zal zo even iets over het boek vertellen.. Ik heb me zo ingezet omdat ik zelf al heel jong met de dood ben geconfronteerd geweest op alle niveaus. Vanaf dat ik vier maanden was en verschillende malen, verdrinking en auto ongeluk en noem het op en ook ja als Indische nou ja goed toch de Westerse mens best wel onbegrijpelijk vond in een bepaalde verstarring. Dus als kunstenaar heb ik een fantastisch middel natuurlijk gevonden om me te uiten. Dus één van de middelen om bij dat leven te komen en je doodsangst te overwinnen is je te uiten expressie, want anders krijg je depressie en agressie en oppressie. Nou, wat zien we in de wereld om ons heen? Ze hebben geen contact met hun innerlijk, dus van je af slaan en nou ja, uiteindelijk ook die vele depressies die op dit moment er zijn. Omdat die leegte, die zuigt je op en je hebt geen tegengif. Je hebt geen antwoord, je hebt als het ware gewoon helemaal jezelf weggegeven.
Ida: Ja, misschien kun je dat nog toch nog één keer herhalen, want dat vind ik zelf een ontzettend belangrijk inzicht van oppressie, depressie, agressie. Dat we weer bijna hè, zo'n driehoek, zou je kunnen zeggen. En dat expressie je daaruit kan tillen. Maar hoe ongelooflijk de werking daarvan kan zijn en hoe ongelooflijk belangrijk ook, dat je dat bij jezelf kunt herkennen en erkennen.
Madama: Nou ja, het is kijk de cultuur de meesten van onze zoals wij leven althans in Nederland is gericht op inhouden, zeg maar niet wat je denkt. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Dus die hele innerlijke levensstroom in jou hè, die is als het ware al heel snel naar binnen geslagen. En dat bedoel ik als er geen expressie is, slaat het als een boemerang, slaat het naar binnen. Waarom? Het is vitale kracht hè? Leven is vitaal, dus als je dat wat in jou zit niet kunt uitdrukken, hè. Natuurlijk probeer je de beste vorm mogelijk op dat moment, maar je expressie is de uiting van leven en als dat er niet mag zijn, slaat het naar binnen. Het is logisch. Kijk naar een luciferdoosje dat als je een brandende lucifer weer terug stopt in z'n hok krijg je een explosie dus. Je krijgt agressie, depressie, oppressie hè, Dat zijn dingen die ken je ook in jezelf. Je kan je niet uiten en dan word je woedend etcetera et cetera. Maar je weet niet eens hoe het komt. Als je maar simpel had kunnen zeggen, ‘ik voel me zo of zo of dit of dat’. Dus het is eigenlijk heel simpel, maar het wordt je verboden. Nou en daar weer door innerlijk dialoog kun je, als je maar begint te praten met jezelf.
Ida: Ja, dat is inderdaad beginnen te praten met jezelf En die expressie, daar kun je gewoon een vorm voor vinden die bij jou past. Dus voor de één kan dat zijn lopen in de natuur, bij wijze van spreken voor de ander ik ga het elke dag gewoon schrijven en ik verscheur die papieren en niemand leest ze verder ook. Ik ook niet meer opnieuw, maar ik heb het van me afgeschreven. Dat schijnt ook heel goed te werken. En ja, ben je heel beeldend dan kan je dat doen. Dus volgens mij is het zo dat daar voor die expressie dat je eigenlijk gewoon de vorm kan zoeken en vinden die bij jou past.
Madama: Tuurlijk. Kijk, het is met alles eigenlijk dus ja het hele geheim van het leven bijna dat ieder mens mag zijn eigen creativiteit uiten, die vrije wil weer, ieder mens mag zijn eigen vorm vinden, kan zelfs in taarten bakken zijn. Ik zeg maar wat, dat je gewoon je liefde ergens in kwijt kan, daar gaat het om. Je liefde kan voelen en als je die niet van de buitenwereld voelt, dan moet je hem zelf en dat is best wel ook weer een nieuwe instemming hè. Ik krijg geen liefde. Nou, dan zorg ik dat de liefde die in mij woont een vorm gaat krijgen, zodat ik toch mijn liefde kan uiten. En als je je liefde uit, expressie geeft aan je liefde is eigenlijk ook een wet, dan wordt die ten eerste in het universum vermenigvuldigd en je geeft dus iets aan het leven in plaats van dat je je helemaal laat verdrukken. En twee je krijgt het ook terug. Dat is ook een wet hè? Wie goed doet, goed ontmoet. Even in het simpel, maar zo is het wel. Maar je moet het wel herkennen en je moet niet meteen Oh, ik ben nu lief. Oh, nu gaat die ander ook zo doen, want dat is ook geen liefde. Liefde is in feite natuurlijk de zeer moeilijke opdracht: Je geeft en in dat geven is al het ontvangen.
Ida: Ja en wat jij hebt gegeven in dit boek is dus heel veel inzichten waardoor je eigenlijk aan tien regels lezen genoeg hebt omdat je dan voelt van wauw, dat is eigenlijk waar het over gaat in het leven. Dat is essentie. En in het begin zei je al even ik kom nog terug op hoe dat boek tot stand is gekomen. En dat is ook een heel interessant verhaal. Dus misschien kun je dat even kort nog vertellen hoe dat vier verschillende, hoe noem je dat eh, afdelingen heeft?
Madama: Ja. Dit is inderdaad heel spannend omdat dit natuurlijk het laatste boek is wat ik heb geschreven. Ik schrijf altijd hé, daar staat mijn innerlijke dialoog en ook vooral uitzuivering en weten wat is je wil. Nou, dit boek is dus inderdaad dat ik dacht nou, ik wil wel eens onder allerlei omstandigheden voelen of ik mijn essentie, mijn Ik Ben kan beleven en echt innerlijk. En het begon wel met een soort innerlijke opdracht van mijn hè, van mijn gidsen, van mijn hogere zelf, van nou, eerst in stilte en dan zonder alcohol. En er werd zelfs gezegd waar ik naartoe moest in Spanje, in San Lugar. En dat heb ik gedaan. Nou, ik kan je daar uren over vertellen wat we daar allemaal hebben beleefd en hoe bestemd dat was. En het was tien dagen lang moest ik dan in stilte schrijven, hè, een half uurtje of wat dan ook. Maar in ieder geval was het een heel puriteins geheel. Dus daarna ben ik eigenlijk verder gegaan met het idee van oké, dat is één ding. Nu het volgende dat ik het bij wijze van spreken verder ga doen onder allerlei andere omstandigheden. Dus ik was in Spanje, dus aan zee, in een kroeg terwijl de televisie aan was, en noem het op, ging ik gewoon door met schrijven en dat was dus ontzettend mooi omdat je dus daar een ja een ervaring kreeg van hè, als ik mij echt afstem hè op de instemming van 'ik ga nu naar binnen', dan krijg ik mijn kracht, mijn bestemming, mijn stem. Nou dat heb ik gedaan. Zowel dus in San Lugar in Menorca. We zijn uiteindelijk naar Frankrijk gegaan om daar ook de beelden, die ik in Cádiz had gemaakt, want ik dacht ineens van nou ik wilde toch beelden bij maken. In Cadiz heb ik bij alle hoofdstukken beelden gemaakt. Nou ja, dat was een enorme opdracht. Prachtige beelden en dat waren toevallig 26, helemaal niet beredeneerd. Toen ben ik weer gaan werken aan Oké, ik ga gewoon ieder hoofdstuk beginnen met de A, de B, de C,de D Dat staat er ook allemaal in. Dan zijn we uiteindelijk naar La Palma geweest en dat was ook zo prachtig. Daar heb ik het amendement geschreven Ja, Waarom amendement? Ja, een soort dissertatie van nou, dit zijn mijn conclusies, maar ook helemaal geen idee hoe dat dan in dat boek zou komen. Nou, uiteindelijk hebben we het zo geredigeerd dat we hebben besloten ondanks dat er soms een jaar tussen zat, gewoon al die verschillende hoofdstukken mystiek dialoog, alfabet, amendement, klankbeeld, nou ja, noem maar op. het bleek uiteindelijk dat het perfect per hoofdstuk paste, nou ja, alsof het gewoon achter mekaar geschreven was. En dat was voor mij het bewijs. Het ritme wat je in dat boek leest en waardoor je het ook als een orakel kunt openslaan dat het niet lineair is, maar dat het puur afstemming is en afstemming in stilte of afstemming, waar je ook bent. Als je je echt wil afstemmen en instemmen met het feit dat je als het ware. En nou ga ik een deftige zin zeggen, dat je dus inderdaad, het licht in jezelf, gericht wil dienen. Als je dat wil, dan zul je altijd de juiste woorden vinden en de juiste context en de juiste synchroniciteit. Want je pad is je schat en dat is wat ik heb ontdekt. Daarom noem ik het ook de TAO van het IK BEN, dus nogmaals het pad wat niet een geijkt pad is, maar wat een spoor is, een spoor waardoor je naar de zon in jezelf komt.
Ida: Geweldig! En het leuke is, we hebben dus ook voor de luisteraars een prijs. En dat wil zeggen als je een mail stuurt naar
Madama: Hoi!
Ida: Dus. Stuur een mail naar