Blog

Afl. 16 Tijd is ruimte als je de tijd neemt.
Klik HIER voor YouTube flmpje

Ida: Madama. Je hebt heel veel hele korte gezegden die eigenlijk in essentie de kern pakken van wat jij wil zeggen. Ik ben heel benieuwd. Je hebt er één uitgekozen. Wil je dat even voorlezen?

Madama: Ja, ik wil met name dit voorlezen omdat het mij zeer aan het hart gaat in deze tijd van chaos. Niet dat het ooit anders was, maar met name voel ik ook weer licht. Als tegenwicht breng je inspiratie in de wereld, wordt mij alsmaar gezegd. Want dat is wat ik ben een inspirator. Dat is eigenlijk mijn doel met alles wat ik doe, maar ook met name nu met deze podcast. Ik wil inspiratie doorgeven door mijn eigen leven, de levende kennis die ik heb verworven en ontvangen, vooral dat laatste. Nou, dit is dan zo'n gezegde wat dan ineens in mij opkomt. Eerst in het Engels, dan het Nederlands. 

Art is a creative commitment

to serve and to communicate

for the benefit of

a global community

Oftewel

Kunst is een creatief commitment 

om het welzijn 

van een wereldsamenleving 

te dienen. 

Nou, waarom vind ik dit op dit moment zo belangrijk? Omdat we inderdaad in de shift, ik noem het ook de lift, de lift up van de mensheid staan voor een totale toewijding naar de Nieuwe Aarde. En wat is de nieuwe aarde?

Hebben we al vaak over gehad, maar als je het maar in één zin zou willen verwoorden dan wat ik hier ook al zeg.  Een global community, een wereldsamenleving in eenheid dus. Het eenheids besef is gelijk aan de nieuwe aarde, dus hele andere waarden voor de nieuwe aarde en daar moeten we als het ware naar toegroeien. Dat zijn echt hele duidelijke shifts. Wat dat noemen ze de shift. Waarom shift? Omdat het zo'n best wel soms schokkend iets is in jezelf. Een kanteling van de assen. Je kijkt ineens naar dezelfde dingen, totaal anders. Je ziet meer dimensionaal perspectief en daarom wil ik ook het gedicht erbij voorlezen. Maar eerst wil ik vragen Ida, hoe beleef jij het?

Ida: Ja, ik merk dat dat ook voor mij heel duidelijk werkelijkheid aan het worden is. Ik ben altijd vrij sceptisch geweest over alles wat met spiritualiteit te maken heeft, maar ik merk de laatste tijd dat ik toch juist zie hoe belangrijk het is dat je op je eigen pad blijft. Dat je trouw blijft aan waar je zelf voor staat en je niet gek laat maken door alles wat om je heen gebeurt, dichtbij of veraf. Het is heel belangrijk om het doel wat je hebt in je leven voor ogen te houden en daar naartoe te werken, die focus vast te houden. En ik weet Madama, jij hebt een gedicht gemaakt bij een werk wat eigenlijk ook heel erg aansluit bij het idee van Global community. Het werk heet Global Healing en dat gedicht wil jij nu voorlezen.

Madama: Klopt. Oké, nou, dit is het prachtige gedicht bij het prachtige werk. Global Healing, Global Feeling Global Being. Ik heb het zowel in het Nederlands als in het Engels. Ik vind het ook wel leuk om het dan tweetalig te doen. Ik zal het eerst in het Nederlands doen. 

Global healing, global feeling, global being

De assen kantelen

in innige verstrengeling

reinigende ruimte

voor nieuwe bronnen

in de woestijn van verlatenheid.

 

Tranen geplengd

door engelen en kunstenaars

die in eenheid

vibraties van zuiverheid componeren

votieven voor vrede.

 

Assen kantelen

open hart

allesomvattende liefde

onvoorziene interventie

een daad van herleving.

 

Turning axis

in sweet embrace

clearing space

fresh waters

in the desert of desolation.

 

Tears are falling

angels and artists

compose in oneness

vibrations of purity

pieces for peace.

 

Turning axis

open heart

all compassive love

divine intervention

a total act of revitalization.

Madama 2012

Oké, dit heb ik dus geschreven in 2012 en het schilderij is uit  2005. Ja, die turning axis vind ik dus ook heel mooi omdat dat is helemaal niet letterlijk dat die polen kantelen. Het kan, het kan niet. Ik maak me eigenlijk niet zo druk om. Belangrijkste is namelijk dat wat er ook gebeurt, je uiteindelijk je eigen as van het naar buiten gerichte denken en vooral daaraan voldoen, hoe de wereld wilt dat jij je gedraagt. Dat je die as kantelt naar je innerlijke kompas van vertrouwen, je innerlijke kompas, je innerlijke soeverein domein van zijn. Dat betekent dus dat je in jezelf  als we het dan toch over kompas hebben, dus gericht op het noorden, dus een vaste ster en die vaste ster, Ik Ben er, dat ben jij en dat is een niet materieel, maar desalniettemin volledig aanwezig punt zou ik bijna zeggen. En doordat jij je aanwezigheid schenkt vanuit dat punt, bereik je de mensheid. En meer hoef je niet te doen dan alleen naar dat innerlijk centrum te gaan en van daaruit je licht te stralen in de wereld. En de wereld is ook weer zo'n begrip. Moet je dan niet letterlijk zien zo groot als de wereld, maar meer als een binnenkant, straal je naar de buitenkant en die zijn dan samen in een innerlijk verband verstrengeld.

Global Healing/Lotus Lux, acryl op 2 zijdig beschilderd ongespannen doek, 146 x 160 cm, 2005

Ida: Ja Madama, dat gedicht, dat hebben we dus inderdaad gekozen bij het tweezijdig beschilderd ongespannen doek Global Healing. De andere kant is Lotus Lux en jullie zullen dat ook weer zien op onze website bij de blogs. Maar we hebben ook een nieuwtje. Vanaf nu is het ook te zien op ons YouTube kanaal. Kun je de afbeelding zien en de podcast horen. En ons YouTube kanaal heet gewoon Margareth Adama. Maar ik ga heel graag nu aan jou vragen. Kun je iets meer vertellen over de inspiratie die jij hebt gevoeld toen jij dat tweezijdig doek schilderde?

Madama: Ja, nou, dat zijn natuurlijk letterlijk tweezijdig, dus het zijn verschillende fasen ook geweest. Eigenlijk was eerst Lotus Lux dus de enorme prachtige roze lotus met een spiraal wat ik altijd zie alsof daar dan iedere keer opnieuw weer, elk moment opnieuw die geboorte plaatsvindt van je innerlijk zelf, van je innerlijk kind, van je innerlijk dialoog. Innerlijk kind in de zin vooral van het goddelijk Kind. Dus de Lakshmi, de lotus, de Boeddha, de Christus. Het innerlijk kind hebben we vorige aflevering over gehad is natuurlijk vaak de aanleiding om daar eerst contact mee te krijgen en daarna of daarin of tegelijkertijd manifesteert zich dan het goddelijk kind. Dus dat was voor mij een enorme verlichting om dat te maken. En eigenlijk een tijdje daarna kwam mijn behoefte om die hele andere kant uit te drukken. Die ene is heel etherisch en roze en dit is juist geel en stralende zon. Dus ik wilde eigenlijk dat contact met de enorme zonnekracht. Je ziet ook allemaal grote zon, oranjegeel  lijnen stralen en uiteindelijk dan die groene aarde die mij ook altijd aan Van Gogh doet denken. Die de enorme kracht van de aarde die dan als het ware wordt bevrucht. Maar ook zie je dan die dynamiek daarin hè, die kanteling van die assen en die kracht, verstrengeling van die twee krachten, die niet zonder elkaar kunnen, die gewoon één zijn. En die eenheid, ja, dat heb ik eigenlijk willen manifesteren, durf ik wel te zeggen, componeren door jou het gevoel te geven van ook al ben je op aarde, je bent tegelijkertijd opgetild in het licht.

Ida: Ja, en ik heb begrepen dat je gisteren daar ook een andere hele mooie tekst bij hebt gevonden die je ook heel graag in dit kader zou willen voorlezen.

Madama: Ja, dat gaat met name dus ook over relativiteit van tijd en dat vond ik zo mooi. Ik was aan het piano spelen en het heet ook pianissimo, dus rustig aan. 

Pianissimo 

Ik trek mij niets meer aan

van de tijd,

de tijd van het Zijn is

Al-Tijd

de tijd van het AL-AANWEZIG ZIJN

in het moment..

Het moment om je leven

te ervaren als een geschonken moment

ieder moment is een moment

een MoNUmentum

om dat bewustzijn te er-varen 

en toe te laten 

dat het daarom gaat.

Zoals de bijen zoemen

en diep in de kern gaan

van de rododendron bloemen

Zo moeten wij ook diep tot de kern

van het ons geschonken leven gaan

voorbij de druk van het bestaan.

De wind door je haren laten vieren

de gele irissen je laten plezieren

en voelen dat jij jouw leven waard bent

doordat je er bent. 

Voorbij de desoriëntatie 

en het opgeklopte web van verwarring 

en onderwerping 

is het de Kunst van Zelfrealisatie

je los te maken van het lawaai 

en zacht naar binnen te gaan 

ver van het geweld 

is er de wereld 

die wel telt-JIJ

geruisloos, ademloos

zonder etiket

HET HEEFT GEEN NAAM.

Madama 15 mei  2020
Opbeurende Ontboezeming

Ida: Ja, Madama. In het gedicht heb je het over tijd. En Al-tijd. En dat is een heel mooi onderscheid wat je maakt. En ik wil je uitnodigen om daar iets meer over te vertellen.

Madama: Ja, de tijd van het Al. Ik vind met name als ik muziek maak, dan versmelt als het ware de tijd en kom je in een noem het maar vibratie, frequentie, dimensie waarin de tijd oplost. Dat wil zeggen de lineaire tijd van één minuut, twee minuten, 3 minuten. Het wordt als het ware een ruimte. Dus ik zeg ook altijd als tijd wordt ruimte als je de tijd neemt.  Het heet ook flow. Iedereen kent die ervaring wel dat de tijd ineens niet bestaat. En dan is laten we zeggen kosmisch gezien vanuit dus het idee dat alles is bewustzijn en op subatomair niveau en noem het op bestaat tijd niet eens. Dus het is een constructie die wij natuurlijk heel handig hebben gemaakt, maar uiteindelijk in essentie dus in het Zijn bestaat tijd niet. En dat bedoel ik met de tijd van het Al is altijd.

Ida: Ja, en het bijzondere is wel dat jij dus ook zoals je net zei, je kwam dat gedicht tegen toen je piano speelde. Jij vertaalt namelijk jouw gedichten, maar ook je schilderijen in pianomuziek en je hebt daar allerlei concerten in gegeven. Ik denk dat het heel apart is om nu deze sessie te eindigen met een stuk muziek. En dat wordt waarschijnlijk een instrumentaal nummer van één van je laatste concerten, dan kun je daar heel rustig bij ontspannen.