Blog

Afl. 18 Wees de Credit Card to your Heart
Klik HIER voor YouTube filmpje

Ida: Madama Ik merk dat in verschillende afleveringen van de podcast jij religieuze begrippen gebruikt vanuit de christelijke cultuur en dat jij die een hele andere lading of interpretatie meegeeft, zoals bijvoorbeeld Christusbewustzijn, de Graal. En zo zijn er nog veel meer. Waarom doe je dat eigenlijk?

Madama: Waarom ik dat doe? Ik heb ook het boek geschreven Ik ben Maria Hoop. Voor mij is eigenlijk als Indische, als medium en als universeel mens, houdt mij de vraag bezig: wat is nou inderdaad de Christus voor iedereen? Dat is altijd wat mij bezighoudt. Wat is het universele aan de Christus en hoe vind je dat in andere culturen terug, hetzelfde begrip en kan dat?

Dus dat zijn hele diepe vragen waar ik eigenlijk al als kind mee bezig was. Want ik was altijd zo rond Pasen jarig, als Pasen dan in april viel. Soms was het eerder, maar soms was ik op de dag van de kruisiging jarig en soms op de opstanding dag. Dus ja, dat heeft natuurlijk een hele diepe impact. Maar ook kwam ik ongeveer op m'n 21e in aanraking met de mystiek waarin je de Christus veel meer gnostisch, als gnosis, als innerlijke kennis ontdekt. O.a. Professor Quispel heeft daar over geschreven. Het is een hele beweging. Hildegard van Bingen die dat aan de ene kant heel traditioneel, maar toch ook altijd haar nieuwe draai eraan gaf. Ja, en zo kan ik wel alle heiligen ongeveer opnoemen, die dus aan de ene kant soms verguisd werden voor wat ze deden en aan de andere kant weer gewoon werden toegevoegd in de canon. Nou, uiteindelijk was het voor mij belangrijk Wat is de Christus in mij? Trouwens ik had daar een prachtig gedichtje over gemaakt dat ik toch even wil voorlezen. Best wel controversieel, zoals je dat dan hoort te zeggen.

De Doorbraak

Het onbereikbare is bereikbaar gesteld

het verkruimelde stoflichaam

het vergruisde steen

De Christus is opgestaan

ik draag zijn naam

dat is mijn bestaan

Hem openbaren is mijn baan.

Nou, dus dat is nogal wat ik daar zeg.  Weet je, dat zijn ook van die gedichten die je dan maakt en die je echt typisch alleen voor jezelf maakt. Dat vertel je niemand. Want je denkt oh god, het is blasfemie of dat kan helemaal niet. Nou, dat proces van wat we dus nu noemen, het Christusbewustzijn is dus natuurlijk nu gelukkig ook vrij universeel doorgedrongen dat de Christus is het Licht, uiteindelijk het Ik Ben. Dus als Christus zegt Ik ben het levend Woord, dan bedoelt Hij dus het levend Woord is de Christus. En zoals ieder mens uiteindelijk het levend woord is, dus het Ik Ben het Zijn, de eerste vervoeging van Zijn. Het Ik Ben in de grote betekenis van het Woord. En daar heb ik ook mijn hele Hemelpoorten orakel boek door samengesteld. Die zoektocht naar het Ik Ben en het levend woord, dus niet alleen als de figuur Jezus of Yeshua, maar als het levende Woord. En dan zie je dus ook dat in alle culturen de Logos, dat is het levende Woord, een universele betekenis heeft, namelijk Thought, de gedachte. De theosofie heeft er ook heel veel over gezegd, dat in feite de schepping bestaat uit trilling. En wat is trilling? Trilling is kracht, trilling is bewustzijn. Namelijk op het moment dat er een gedachte is, de gedachte is in de eerste plaats een trilling. En die trilling wordt later dan door de energie en de intentie die je eraan koppelt tot een vorm, hè. Dus dat is een heel belangrijk iets dat je merkt in allerlei andere culturen, waarin dus ook de mantra’s worden gezongen en altijd is het meest religieuze: eenwording met de trilling met de Ohm klank hè. Dus je merkt Christus is het levende Woord, is de trilling, dus ook het Ik Ben. Ik ben dus niet iets, Ik ben ook niet niets. Ik ben trilling, ik ben bewustzijn en ik ben onderdeel. Dus toen heb ik ook dat hele, noem het maar bijna verpersoonlijking van alleen maar één persoon en die moet je gaan aanbidden en dan wordt het wat en die doet alles losgelaten. Plotseling merk je nee. In mij moet ik toelaten dat ik licht ben. In mij moet ik toelichten dat ik een frequentie ben, dus niet een identiteit waar we ook in de vorige aflevering van de podcast heel duidelijk over hebben gehad. Dat loslaten van die verwachtingen en dat is dat verkruimelde lichaam, dat is dus ook noem het maar aan dat kruis sterven, het kruis van de dualiteit van verticaal, horizontaal, mannelijk, vrouwelijk en noem het op. Dus uiteindelijk één worden weer met dat nulpunt waar ik het over had. Die cirkel, dat Al wat er al-tijd is, de tijd van het Al. Er is alleen maar het Zijn en dat Zijn is een continuüm. En dat is dus tussen aanhalingstekens de hemel. En uit die hemel komt die geest. En wat is geest? Dus nogmaals die inspiratie, die aanwezigheid, die frequentie van dat licht c.q. leven c.q. liefde, dat penetreert in jou, dat bevrucht jou en dan kun je tot die communicatie komen met je innerlijk wezen.

Ida: Ja, ik zat zo ingespannen naar je te luisteren dat ik compleet in ben opgegaan, dus ik heb niet direct een vraag paraat, maar wel ja, dat ik het zo interessant vind, dat hele begrip Christusbewustzijn, licht en eigenlijk ook dus praat over een cosmic being. En dat is een bruggetje, want Cosmic Being is ook een heel groot doek wat je hebt geschilderd en met ook een prachtig gedicht wat ook met dit thema te maken heeft, verwoord is. En daar kan je misschien nu even op doorgaan.

Madama: Ja, ik zal even dat bruggetje inderdaad maken, want ik zeg net het is mijn hele leven een thema. En dit is een prachtig schilderij wat jullie natuurlijk ook weer gaan zien. Het heet Cosmic Being, dus een bewustzijn toen dat ondanks dat ik in de stoffelijke werkelijkheid leef, ik toch uiteindelijk een cosmic being ben. En de achterkant van dat schilderij is The Colour Cathedral. Dus de eerste kleuren tempel nog alleen als beeld. Want als jij een cosmic being bent en dan ben je ook je eigen kathedraal en kun je je eigen kathedraal binnengaan door de meditatie. Dus vandaar dat The Cosmic Being en de achterkant van het schilderij The Colour Cathedral er is.   Ja, ik wou zeggen, wat is voor wat is achter. Doordat je de kathedraal van je wezen binnengaat, kun je je cosmic being ontmoeten. Dus wat is voor, wat is achter? Vandaar dat ik die tweezijdige doeken ook maak. Het is niet echt typisch een voor of een achterkant, maar wel een relatie tussen de ene kant en de andere kant. En ik wil ook nog even zeggen dat dat Colour Cathedral  gemaakt heb toen ik in Cordoba was en het prachtige kleurenspel van de glas in loodramen op dat steen, dat was ook weer dat verkruimelde steen in licht, dus dat was de aanleiding. Nou ik zal eerst lezen, 

Laat alles los

wat je denkt

dat je was

dat je moet zijn

dat je moet worden.

Laat alles los

en vertrouw

op de onvoorwaardelijke

Goedheid

dat het gaat

zoals het IS-gegaan

vertrouw op de

werking van Goedheid in jou!

Nou, dat is natuurlijk ook alweer een hele zinsnede omdat ja, ik ben er ook op aangevallen. Ach goedheid, goedheid, denk je, dat de mens goedheid is. Kijk, en dat bedoel ik nou met het erin erin. Wat ik de vorige keer ook zei. Ja, als iemand niet in zichzelf ergens of nog niet eens in zichzelf, maar van het leven voelt, dat er oorspronkelijk toch die onschuld is, die wezenlijke goedheid en dat wij daar van alles mee kunnen doen, maar dat je er ook weer naar terug kunt keren. Nou, dat is het moment dat je je cosmic being ontmoet. En om even terug te komen tot de klassieke de Yeshua, de Christus. Je kunt zeggen dat Hij een, ik zal ik maar zeggen, een lichtwezen is geweest die dat wilde zeggen van: Jongens, het zit in jullie. Kijk, ik demonstreer dat en dat deed ie op zijn manier. Maar nu, als ik het gedicht nu lees wat ik toen had geschreven, zou ik ook niet eens meer zeggen Hij. Tuurlijk, als je zegt Yeshua, Hij. Maar je kunt ook de Christus op een andere manier zien. Ik heb nu ook het nieuwe begrip IHSSHI ihs shi, dus heel duidelijk dat het de geest en de substantie is, zo noem ik dat. De SHI is de substantie, de female site en de IHS is het zaad, dus de kracht en samen die eenheid. En dat is natuurlijk ook de Heilige Geest, die eenheid van mannelijk vrouwelijk, waarin de dualiteit is opgelost, want ze zijn een eenheid, ze zijn continu dynamisch, pulserend. Weer die frequentie. Nou en dat is belangrijk. Dat je dus ontdekt dat je je dus kunt verbinden met die frequentie van die eenheid in jezelf. En dat is noch mannelijk noch vrouwelijk.

Ida: Ja Madama, dat prachtige doek daardoor kwam ik ineens terug in de tijd. Namelijk je hebt een keer een workshop gehouden, een zogenaamde Artventure. Art begrip is duidelijk kunst. Venture als adventure, maar ook interventie. Die twee samen. En dat was dus heel apart omdat we toen dat doek en samen nog met een aantal andere doeken hadden opgesteld in een cirkel. En dat mensen, dat waren mensen uit het bedrijfsleven, daar een heel korte tijd mogelijkheid kregen om daarnaar te kijken en een eigen verhaal bij te maken. En wij gaven daarbij ook de credit card to your heart. Namelijk een stukje van dat prachtige doek was op een creditcard formaat geprint en zij moesten dus ook even gaan zoeken van goh, waar zit nou mijn stukje in het geheel. Past dus ook heel erg bij wat we vorige keer al zeiden: participatie deel maken van. Maar misschien kun je daar toch nog iets over zeggen. Hoe dus jouw werk ook op een hele andere manier in Artventure coaching gebruikt kan worden.

Madama: Ja kijk, ik heb al gezegd en het is ook een formule in de muziek Frequentie en Intentie is Healing hè, zegt David Goldman. Dat is ook zo. Kijk, mijn werk heb ik ook al eerder over verteld is Modern Sacred Art from the heart en mijn Christus opdracht, om het maar even zo te zeggen, mijn licht opdracht is om de kunst te verheffen tot de kunst van zelfrealisatie oftewel bewustzijn, mijn intentie is altijd bewustzijn brengen in de kleuren, in de vormen, in het onderwerp. Dus toen ik dus de kleuren tempel maakte en wij dus die uitnodiging kregen voor die workshop, toen dacht ik ja, dat is natuurlijk geweldig. Want iedereen is dus een onderdeel van het geheel. En bedrijfsleven? Ja, en toen dacht ik ineens aan een credit card. Maar dan die woordspeling credit card to your heart. Dat is natuurlijk op zich al prachtig. Dus iedereen krijgt bij deze van mij een credit card to your heart. Zorg dat je altijd je kapitaal, je innerlijk kapitaal, dat je daar jezelf op aanspreekt. En het vermeerdert zich ook altijd alleen maar, want in dit soort geestelijk kapitaal, het wordt alleen maar meer, altijd, als je het deelt. En het leuke is dus dat mensen inderdaad hun eigen stukje zochten. Dus het deelnemen en deel zijn van, dus ze nemen deel en ze zijn deel zijn van. En zo heb ik eigenlijk met heel veel kunstwerken gewerkt. Ik heb ze ook vaak gespeeld, dus in dit geval was dat niet zo. Maar ik kan ze dus ook omdat ze zo mooi groot zijn, ook heel bewust natuurlijk. Mensen kunnen daar op reflecteren, kunnen dus in een kleuren tempel die ik ook heb gemaakt trouwens, gaan we een andere keer over hebben van twaalf doeken. Dus je mediteert voor het schilderij en dan wordt het ondersteund door de muziek. En dan daarna kun je je eigen scheppend innerlijk dialoog creëren of alleen dat ik bijvoorbeeld de muziek speel, dus de frequentie die in dat doek zit, dat verklank ik. Dus een soort soundscape. En dan komt het omdat de intentie van mij is, ik spreek je aan op je eigen scheppend vermogen dat maak je eigenlijk omdat die muziek ook niet vaststaat. Het is ook een energie muziek, een energy scape. Het is echt niet de geijkte muziek, maar een energie frequentie met een intentie om bij jou, jouw Ik Ben jouw oorspronkelijke zelf te activeren. En dat kan alleen maar als het wat mij betreft, dat is mijn opvatting, niet geschreven staat dus wel duidelijk vanuit de intentie, Maar hoe het eruit komt op dat moment is gewoon een samenspel van de dag, de mensen, nou ja, noem het op, van het geheel, het al waarin je zit. En daarin komt dan dat individuele stuk. Dus het is altijd heel spannend. En workshops zijn ook altijd heel interessant omdat mensen, en dat hebben we zeker toen in dat bedrijfsleven ervaren dus was natuurlijk voornamelijk mannen, dat ze zo verrassend, intuïtief en ook zelf verrast waren door hun eigen associaties. En ja, dat deel je dan. En als de ene man het doet en dan komen de andere ook. Dus ja, dat zijn altijd wonderbaarlijk dingen geweest. Echt leuk.

Ida: Ja, dat is inderdaad zo omdat je ziet dat door kunst, wij noemen het ook wel eens de schoolborden van de ziel, dat door kunst een hele andere, om maar even dat begrip te blijven, frequentie wordt aangeboord en dat mensen zich eigenlijk veel meer openstellen en kwetsbaarder zijn en veel meer hun zachte kant, zou je kunnen zeggen, maar veel meer iets persoonlijks zeggen dan wat eigenlijk normaal hun conversatie is. En dat vind ik een hele belangrijke bijdrage die je kunt leveren via kunst, via de gedichten, via de muziek. Dat je daardoor mensen op een hele andere manier aanspreekt dan in een dagelijkse druk van het bestaan conversatie. 

Madama: Ja, maar dat is ook denk ik de oorspronkelijke bedoeling van kunst hè. Dus je kunt inderdaad kunst als opvatting hebben van nou, heel mooi iets kunnen namaken. En dat is natuurlijk op zich al prachtig. Maar dan zou je kunnen zeggen dat valt onder de rubriek vakmanschap. Dat doe je natuurlijk ook met alle liefde, enzovoort. Maar wat maakt nou dat een kunstwerk soms heel degelijk en geweldig vakmanschap is? Maar ook, zoals je weet is dat ook natuurlijk een ja, heel relatief begrip hè? Conceptual art, Daar gaat het helemaal niet om het vakmanschap, maar om het idee. Dus dan ziet iemand ik zeg maar wat een berg zand en ja, wat dan? En dat zegt me helemaal niks. Maar voor iemand anders is het bijvoorbeeld een symbool van zoals William Blake zei ja, ik verzin dit even ter plekke, maar zoiets als in iedere zandkorrel zit oneindigheid. Ik zeg maar even dat is geen bestaand kunstwerk, maar dat verzin ik dus nu ter plekke en dat is al een heel punt. Maar op zich is de werkelijke bezielde, gedreven kunstenaar zoals nu luister ik veel naar Joni Mitchell bijvoorbeeld. Dat vind ik ook zoiets geweldigs hoe zij dus en schilderes is en muziek maakt en continu altijd is veranderd ook. En als haar muziek veranderde, veranderde haar schilderijen ook. Dus ook zo belangrijk, geen vaststaand iets, alleen maar werkelijk je laten meevoeren door de stroom van het bewustzijn zoals die zich op dat moment in jou openbaart. En dat delen. En dat is iets dan krijgen we weer intentie. Frequentie en intentie is Healing. Als het werkelijk jouw intentie is om iets moois van binnenuit en zo goed mogelijk te creëren, als je het op dat moment kan vormgeven, naar buiten  openbaren dat er toch een soort, dat heet oscillatie. Dus dan is er een trilling dat als je daar nogmaals voor open staat, er in die zin dus als je er niet voor openstaat, komt het er ook niet in. Dat, dat is de andere betekenis van d'rin erin. Het komt er niet in als er ook niet ergens een resonantie is, dat woord resonantie is heel erg belangrijk en als je dus die resonantie niet hebt, nou ja, dan loop je d'r gewoon langs. Maar in principe is de intentie die in die frequentie van de materie of het geluid of wat het ook is, zit, wat wij kunst noemen in principe verhoog je dan het universele veld van waarneming, van bewustzijn en kun je het gewaar zijn en kun je dan inderdaad de mensen openen.

Ida: Ja, dat is inderdaad zo. Ik wil toch eigenlijk nog even terug naar het schilderij Cosmic Being, want we hebben er nog niet veel over verteld hoe dat eruitziet, omdat dat ook een bijzonder apart vormgegeven doek is. Zou je daar nog even iets over kunnen zeggen?

Madama: Ja, het is inderdaad als je kijkt naar dus de kleuren kathedraal. Nou dat spreekt voor zichzelf. Maar Cosmic Being is dus een soort pitalo blauw of een soort donker gekleurd wezen, wat dan eigenlijk een soort banier heeft hè. Dan krijg je ook weer dat in een kazuifel achtig iets heeft dat zowel de opgaande, zeg de rechterkant kun je zeggen gaat naar boven en de linkerkant naar beneden. Dus het is ook weer die eenheid van de twee rechthoeken driehoeken. Dat zit een beetje bij elkaar. Maar in ieder geval, het ging mij om dat zowel de  dingen komen van boven naar beneden en van beneden naar boven. En dat huwelijk, dat maakt jou de cosmic being en het is ook allemaal met kleuren. En dat gezicht, Ja ik was er toen heel erg dol op, want voor mij was dat toen de Christus zoals die eruitzag van helemaal naar binnen gerichte, heel introvert, maar tegelijkertijd met die nogmaals die kazuifel, dat gewaad van: ik draag de schepping.

Ida: Ja, dat is inderdaad prachtig. En in dat gezicht zie je ook een mededogen, een glimlach, een ja ja betrokkenheid bij de wereld zou je bijna zeggen.

Madama: Ja, ook Boeddha eigenlijk. Voor mij zijn Christus en Boeddha één.

Ida: Ik denk dat we nu langzamerhand gaan afronden. Ja. Zijn er nog dingen die jij wilt zeggen?

Madama: Nou even nog over Boeddha. Want kijk, vroeger werd Boeddha, dus ik had al gezegd Christus het licht. En toen ik het zei dacht ik meteen ja, dat hoeft dus niet per se ook weer de vormgeving van de Boeddha te zijn. Vroeger werd Boeddha afgebeeld als puur het witte licht in een hele grote lotusbloem, Een grote  Flower bloem en flower bedoel ik eigenlijk het openen van je bewustzijn voor het universele licht. Nou, dat is wel een mooie afsluiting. Over de universele betekenis van religieuze begrippen.