Blog

Afl. 41 In stilte ontkiemt het Zijn

Klik HIER voor YouTube filmpje

Ida Madama. Het is altijd weer spannend om te kijken van wat wordt het thema van een bepaalde uitzending. En voor deze uitzending hebben we gekozen voor het thema stilte met allerlei connotaties daar omheen. En dat past natuurlijk ook wel in deze tijd. We zitten in december 2024, Stille Dagen, vroeg donker. En jij hebt daar ook een lied daarover over. Niet voor dat donker, maar je hebt een prachtig gedicht geschreven en dat heet stilte.

Madama: Inderdaad, dat heb ik al een tijdje geleden geschreven. Maar het is tijdloos.

Blissful Silence

Ik groei aan de stilte
de grondeloze stilte
de smaak van de stilte
de kleur van de stilte
ik laaf me aan de bron van Stilte
zo spreekt in mij de stilte.

Wie licht verspreidt
bevestigt de realiteit
wie licht verbreidt
is in de realiteit
alleen licht genereert
klare realiteit.

Madama september 2022

Ida: Ja, er zijn eigenlijk drie thema's in dit gedicht stilte, licht en realiteit. En om te beginnen met de stilte. Dat wordt heel vaak ook gezien als een manier om tot jezelf te komen.

Madama: Klopt.

Ida: Maar nou vind ik dat persoonlijk heel moeilijk. Want hoe kom je in die stilte? En niet alleen maar door te zeggen ja, je moet mediteren of in de natuur wandelen. Oké, dat snap ik allemaal. Maar hoe kun je die stilte zien als een ja, eigenlijk een soort van staat van Zijn, van waaruit je de rest van de realiteit bekijkt.

Madama: Nou, dat is al een hele gelaagde vraag hoor. Daar heb je over nagedacht, begrijp ik. Nou kijk, inderdaad heel mooi wel. Want dat perspectief hè. Dus die exegese die je doet hierin van het gedicht. Dat komt omdat er dus letterlijk wordt gezegd de grondeloze stilte en de smaak, de kleur. Ik laaf me aan de bron. Zo spreekt in mij de stilte. En dan komt pas eigenlijk een soort letterlijk tweede couplet, weer licht verspreid, et cetera. Dat zegt de stilte dus. De stilte zegt dus wie licht verspreidt, bevestigt de realiteit. Wie licht verbreidt, is in de realiteit. Alleen licht genereert klare realiteit. Nou, dat zijn dus grote uitspraken. Nogmaals, niet door jouw persoontje hé, Dus door je dagelijkse gedoe om het zo maar eens te zeggen. Maar de diepte en de smaak en de kleur van de stilte en hoe kom je daar? Dus in feite, met andere woorden als je vanuit dit gedicht redeneert hoe kom je in de realiteit en hoe creëer je die? Oftewel de realiteit als scheppende werkelijkheid. Dus niet als iets wat je overkomt, maar waar je van binnenuit, net als dat je dus inderdaad een bron hebt, je drinkt van die bron. En dan voel je de smaak van dat water. Je voelt zo fris vanbinnen, alsof je werkelijk, nou ja, nog nooit, laten we maar zeggen, iets gedronken hebt, zo schoon, zo klaar. Daarom zei ik ook klare realiteit. Dat woord vind ik wel mooi. Het is een ander woord voor helder natuurlijk. Nou, hoe kom je daar? Ja, dat is natuurlijk een hele goede, niet te beantwoorden vraag. Waarom? Omdat het ook inderdaad een staat van zijn is. Een frequentie. Om het dan maar even met die woorden te spreken. Ik heb het al vaker gehad over het feit dat we dus steeds meer moeten focussen op het feit dat alles is energie. Alles is frequentie, dus de persoonlijkheid is eigenlijk een configuratie hè. Een conglomeraat die een samen samenzijn, een symfonie van frequenties is. Nou, hoe breng je al die trillingen op één frequentie, op één niveau? En dat is toch een soort sterven. Ik schreef toevallig vandaag of gisteren, Nou ja, een van deze dagen schreef ik Het scheren van mijn wereldse kleren.

Ida: Het afscheren.

Madama: Het afscheren? Ja, oké. Afscheren, afzweren. Uhm ja. Scheren, afscheren. Het is het symbool natuurlijk wat een monnik doet, hè? Een San Yassin als ie de wereld afzweert. Dus afzweren, afscheren. Nou ja, dat. En dat kan je ook letterlijk doen. Maar je kan het natuurlijk ook gewoon geestelijk doen. En dan heb je nog steeds al je haren en je hebt ook gewoon je kleren aan en je doet ook gewoon nog de dagelijkse dingen. Maar er is een momentum dat je zegt En nu daal ik in en dan zeg ik ook letterlijk daal ik in. Daarom noem ik het ook een soort sterven. Je moet het ook echt zien als. Ik weet nog dat ik hiermee begon en dan kan het echt een irritatie oproepen. Je wordt ongeduldig en er komt opeens alles even extra nog naar boven. Nou, dat hoort er allemaal bij. Dat ongeduld en ook het accepteren dat je zo in elkaar zit. Dus er zit ook een stukje acceptatie bij en in die acceptatie komt dan eigenlijk, en soms kan je ook een focus nemen hè. Dus bijvoorbeeld. Nou ja, tevredenheid of compleetheid. Dus ben ik compleet, voel ik me compleet. Nou, dan voel je je natuurlijk waarschijnlijk van alle kanten iets trekken. Dus dat is het proces van aanvaarding en acceptatie. Dus daarin, van die beperkingen, om het zo maar eens te zeggen. Eigenlijk al doende. En dat is ook, ja, ik noem dat een soort moment van genade. Dat kan je dus ook niet timen. Je kan natuurlijk wel tegen jezelf zeggen nou, 10 minuten of zo, maar het is meer dan inderdaad mediteren. Het is eerst het indalen, want de echte meditatie en nou komt het,is eigenlijk genade. Dan kan je dus ook, laten we zeggen in één seconde doen. Dat kan ook. Het kan je ineens overkomen dat je denkt ja maar dit ben ik. Want dat is waar het over gaat. Die enorme lading durf ik toch wel te zeggen van stilte en lading bedoel ik het is een aanwezigheid. En daarom het woord realiteit. We komen straks gaan we daar nog meer op terug. Maar het gaat om het verbinden met die lading die er altijd is. En we noemen het stilte. Maar het is eigenlijk een en al aanwezigheid. Zo licht als een veer, zoals Hildegardus van Bingen wel eens zei hè, Het is niet een lading die spanning oproept. Het is eigenlijk een neutrale lading, als je het dan maar even zo krankzinnig kan zeggen. Maar je voelt je ineens gevuld. Dus vandaar dat ik het woord lading zeg. Met iets wat meer is dan je dagelijkse persoonlijkheid. Maar tegelijkertijd is het de enige daarom blissful, bliss is all there is. De enige realiteit en wij worden daar dus door allerlei verschillende oorzaken, daar kunnen we zo nog dieper op ingaan, worden wij daaruit gehaald? En het gaat zelfs zo ver dat je eigenlijk zegt ja, maar dat is niet de realiteit of dat is iets voor monniken, of dat is iets voor heiligen of voor nou ja, noem het op, behalve voor mij.

Ida: Nou, daar wilde ik nu net inderdaad op inhaken, omdat als jij dat zegt, ik kan dat helemaal volgen en dan denk ik inderdaad van nou, dat heb jij kennelijk wel gerealiseerd. Ik wil niet zeggen permanent, maar toch. Je kent dat gevoel waar je het over hebt, want je spreekt uit ervaring. En dan heb ik inderdaad het idee van ja, dat is ook wel logisch, want je bent hier al vijftig jaar bezig met mystiek, met spiritualiteit, noem het maar op. En dan heb ik zelf het idee van nou ja, dat is inderdaad misschien des kunstenaars of wat dan ook. Maar in elk geval het is niet, niet iets voor mij. En ik weet ook niet of ik dat gevoel wel ken. Eigenlijk denk ik dus van niet. Ja, dus dan zeg jij misschien van ja hè, wat houd je dan tegen?

Madama: Ja, nou precies. Maar ik wil eigenlijk nog even teruggaan op vijftig jaar. Dat is allemaal waar. Maar ik zeg net het is altijd een nieuw moment. Dus het is. Je kan niet zeggen nou, als je 1 uur mediteert, nou dan is het er. Was het maar zo simpel. Als je 26 jaar mediteert, dan is het er. Nou, was het maar zo. Er zijn zoveel verhalen, ook van meesters die al hun leerlingen eindeloos zien ploeteren en dan kunnen ze net even iets zeggen en dan komt noem het maar de kwinkslag. Dan komt van oh oké, Satori of huh? Oké, that's it. Nou en? Ik ben zelf juist een onderzoeker naar hoe kun je juist zonder al die vastgelegde patronen en dat is misschien wel des kunstenaars in die vrijheid vallen. Want dat is het, dat het eigenlijk dus niks doet ertoe. Hè? Dus dat wil zeggen dat die ruimte, die stilte, dat is oneindig, Dat is voor iedereen en van iedereen. En nog veel belangrijker het is inderdaad niet te begrijpen hè? Dus je kunt het niet grijpen, je kunt het niet vasthouden. Wat ik wel vind en dat is misschien wel een kwestie geweest van tijd en oefening, maar vooral van bewust zijn dat ik heb. Ik weet niet precies wanneer dat precies gebeurd is. Maar dat ik wel 100%. of meer dan 100.000 miljoen procent weet: Dit is de realiteit. Dus iedere keer als ik of wat dan ook eruit ben, dan weet ik. Oké, lekker bezig meisje, maar je moet toch weer even terugkomen. En dan niet meer als een zoektocht, maar als een thuiskomen. Is dat? Zegt dat iets? Ja, ik probeer het uit te leggen dat ik het wel zie als werkelijkheid. Ja, dat waar ik niet uitkom meer.

Ida: Ik snap zoiets nou, ik probeer het na te voelen. En ja, dat begint ook wel een beetje te lukken. In die zin dat ik dus merk, je hebt het over dat is dan eigenlijk de realiteit? Maar wat je dus in feite zegt, als ik het goed begrijp is dat wat wij meestal zien als de realiteit, alles om ons heen je dagelijkse bezigheden doen, doen, doen, dat dat eigenlijk niet de realiteit is, maar de realiteit is in het Zijn. Dat verschil ook wel tussen doing en being. Ja, is dat wat je bedoelt?

Madama: Nou kijk, het is heel belangrijk. Dat noem ik ook de multidimensionele realiteit en dat is ook altijd zo de verwarring geweest. En dat snap ik ook wel. Kijk, alles is realiteit. Het is alleen wat is voor jou de relatie ermee? Kijk, word je overspoeld, dan is die realiteit in feite niet jouw realiteit, want het overheerst jou. Terwijl ons is gegeven om in en dat heet ook mastership en iedereen, meesterschap, iedereen is in feite een meester in zichzelf. Dat jij een relatie aangaat met wat jij creëert. Dat je daar dus als het ware een bewustzijn aan ontleent. En daarom zeg ik al alleen licht creëert werkelijkheid. Want als iets je maar overkomt. Ja, it's garbage. Het is gewoon daar en het had er ook kunnen zijn zonder jou. Maar de mens is niet geboren om anoniem te zijn. De mens is geboren om zijn wezen als het ware te vermengen met de materie. Maar zijn wezen is immaterieel. En dat is de grote kosmische kwantumsprong, of hoe je het ook noemen wilt, waar wij als mensheid en dus ook als individu en ieder individu, nou, dat is ontzettend belangrijk. Ieder mens die nu in dat bewustzijn komt dat het de werkelijkheid is op zich, licht immaterieel imagination, oftewel jij creëert het en het wordt stoffelijk. Het wordt verdicht en elk licht wordt verdicht. Net als een gas wordt op een gegeven moment een ster, enzovoort, enzovoort. Dus alles is een verdichting van een oer plasma, een oer gas, een oer idee. En dat idee krijgt dus letterlijk lichaam. Vergelijk het letterlijk met zo'n zaadje in de buik van de moeder. En door de substantie van de baarmoeder, van het vruchtwater, van alles en nog wat, groeit het. Dus alles wat je ook aandacht geeft, groeit. Dus als jij je aandacht richt op wie ben ik en mijn licht wil ik realiseren in de stof, in de materie, dan gaat dat gebeuren. Maar als je in de chaos verstrikt raakt, dan creëer je ook chaos.

Ida: Ja, dat is inderdaad zo. Je zegt chaos en juist dat licht is zo ongelooflijk belangrijk en je hebt dat ook in een. Ja, eigenlijk best wel groot aantal schilderijen laten zien. We hebben dat wel eens besproken, een aantal schilderijen daarvan. Maar dan moest ik ook ineens denken aan twee doeken die Initial White heten en die volgens mij ook uit Chiaoscuro komen, waarin dus inderdaad dat donker en licht tegen elkaar afgezet worden in een serie schilderijen, waarbij dus twee echt dat licht moeten vertegenwoordigen en die andere schilderijen, de obstakels, de donkerte et cetera.

Madama: Ja, klopt. Chiaoscuro  het licht donker. Maar waarom is het licht nou zo belangrijk? Kijk, ik wil toch nog iets over zeggen. Omdat kijk, licht moet je niet zien als nou ja, letterlijk het zonlicht of wat dan ook, maar het licht van het bewustzijn dus in feite, en dat is natuurlijk wel wat een schilderij doet. Als ik dus mijn energie heb gestopt in die verf en alle materiaal wat daarvoor nodig is. En het is klaar dan. Daarom noem ik het ook initial white. Dus dat je als het ware de initiatie maar ook de scheppende kracht  die je erin heb gestopt zodat die materie zich vormt zoals jij wil. Nou, met een schilderij is natuurlijk te overzien met je menselijke persoonlijkheid, je emoties en alles is natuurlijk een stuk gecompliceerder, maar het kan allebei. Het is allebei dat jij alleen dan bestaat. Dat wil ik ermee zeggen. Als het licht als het ware door jou geïnitieerd is, gelardeerd is, dan is het van jou geworden en niet meer een anonieme massa.

Ida: Ja, dat is inderdaad zo. En ik moet ook denken aan een ander schilderij. Dat heet Sacred or scared en dat is ook heel apart omdat je dus dan dezelfde letters daar kan je dus twee toestanden gemoedstoestanden mee uitdrukken.

Madama: Sacred or scared? Precies. Inderdaad, in een droom heb ik dat toen geopenbaard gekregen van wist jij dat Sacred  en Scared dezelfde letters hebben? Nou, ik was echt helemaal stupefait, want je weet het van Life en Evil weet je wel. Live en evil. Er zijn wel meer van dat soort leuke dingen, maar van deze had ik het eigenlijk nog niet gerealiseerd en dus daar heb ik een schilderij van gemaakt. Dat van dat hart en dat rood en dat goud. Maar ook even los van dus de betekenis dat je dus inderdaad soms. Ik vind het ook een soort dubbelheid, omdat het sacred dus waar we het over hadden, dus de sacred silence. Die stilte, die is zo heilig dat je er eigenlijk soms bang voor wordt van je weet zelf, je bent druk, druk, druk. En als je dan bij wijze van spreken naar binnen moet, nou dan heb je zoiets van oh God, nee, want dat, dat is vaak een reactie.

Ida: Ja, dat ken ik heel goed. Het is dus ook inderdaad waar ik net al even naar refereerde. Dat verschil tussen doing en being, dat ken ik zo goed dat ik eigenlijk ongelooflijk in het doen doen doen zit. En die overgang maken vind ik zelf heel moeilijk. Ja, en ook toen ik dat schilderij zag, zeker de eerste keer, dacht ik ook van ja dat is weer zo goed gevonden omdat Je hebt eigenlijk ook vaak een angst voor het heilige.

Madama: Nou, dat wil ik eigenlijk iets over zeggen. Je haalt de woorden uit mijn mond, letterlijk. Want weet je, dan denk ik ook wat houdt ons tegen? Dus waarom die angst? En dat is heel menselijk, dat kennen we allemaal. En om die dagelijkse werkelijkheid, om het gewone zal ik maar zeggen, even los te laten. Maar dat komt ook omdat wij dus ons wereldbeeld is ook nooit opgevoed. Ja, misschien de nieuwe generaties hoop ik maar van harte. Maar wij zijn allemaal nog opgevoed van doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Zeker in Nederland. En ook noem het maar het sacrale, dat was altijd ver van mijn bedshow. Dat was altijd Jezus op het water. Of de Boeddha die minstens honderd jaar onder een boom zat. En nou een verlicht. Nou ja, dat, dat zit nooit onder een boom. Je loopt ook niet over het water, dus zal dat wel nooit jou toebehoren. En juist dat is het allerergste wat ons is aangedaan. Dat is eigenlijk het afnemen van je geboorterecht. Want in ieder mens, en dat mag ik toch wel nu zeggen na al die ervaring. Want is natuurlijk alleen maar ervaring wat je hebt, dat ieder mens in zichzelf is compleet. Ieder mens heeft de volmaaktheid, de volkomenheid in zich. En dat is een heel moeilijk woord, volkomen, maar ook alleen als je in die frequentie zit dat je voelt het is goed zo. De goddelijke woorden, dat is de volkomenheid, dat is ons geboorterecht. Want het zijn geen uiterlijke kenmerken waardoor we zeggen Nou, dit of dat. Wijzelf weten van binnenuit als iets waarachtig is. En dat bedoel ik steeds met die klare realiteit. Wij weten dat je niet net zit te veinzen of net te doen alsof, of je weer aan zit te passen of te dit of te dat. Je weet het van binnenuit en dat is je geweten, dat is je gnosis. En dat is ons afgenomen, dat dat eigenlijk de dagelijkse werkelijkheid is. Je kan bij wijze van spreken elke dag, nou ja, ik zeg er maar weer even vijf minuutjes, even weer voelen. Oké, ik ga nu me even helemaal in mijn eigen vrede zitten, in mijn eigen compleetheid. En dan heb je weer alle energie om de chaos aan te kunnen. Maar de waarheid is de compleetheid.

Ida: Ja Madama. Je zegt net een paar keer geboorterecht. En onmiddellijk moest ik denken aan het gedicht Geboorterecht uit het boek Hemelpoorten. Dat is een van mijn favoriete gedichten. En ja, ik het lijkt me prachtig als je dat nu zou voorlezen en dat dat ook eigenlijk de afsluiting is van deze podcast.

Madama: Oké, nou, ik vind het mooi bedacht. Daar ga ik dan.

Geboorterecht

Het geschenk van het leven 
als een kosmische schat:
ons onvervreemdbaar geboorterecht

Eigenlijk ben ik een universeel kosmisch wezen
mijn vader is de alomvattende essentie 
de interstellaire, intergalactische, onzichtbare bron
die meestal de zon der zonnen wordt genoemd
mij bevruchtend met het zaad van zijn spirituele liefde 
mijn moeder is de alom aanwezige essentie
die mij omringt met haar iriserende zee
mij vervullend met vurige trillingen van vitale energie
mij iedere minuut helend en beschermend 
met spreuken om de verbinding lichaam, ziel en geest 
uit het duister om te zetten in een gouden feest.

De sleutel naar onsterfelijkheid 
is hun geschenk aan jou en mij
als wij ons vrij genoeg voelen 
om de schittering van onze oorsprong
naar buiten uit te stralen
omdat we innerlijk weten
dat we deel zijn van een levende tempel
van onmetelijke grootsheid
schoonheid en subliem plezier.

Het geschenk van het leven 
als een kosmische schat:
ons onvervreemdbaar geboorterecht.

Madama