Blog

Afl.49 De Royal Road, de vreugde van verlichting.

Klik HIER voor het YouTube filmpje

Ida: Madama. Vandaag gaan wij een hele leuke spannende podcast maken en die gaat over onder andere de Royal Road. En eigenlijk hebben wij zo'n Royal Road afgelegd in Rajasthan in India. Maar Royal Road heeft heel veel meer betekenissen en dat ga jij nu onthullen.

Madama: Ja inderdaad, we zijn net terug uit India, Rajasthan. Raja is natuurlijk koning. Het idee The Royal Road had ik eigenlijk al nog voordat ik naar Rajasthan ging Ik had al gevoeld dat dat nu voor ons allemaal de juiste levenshouding  is om uit het beperkte denken,

uit het bekende 3D  wat ze dan zeggen, in ieder geval lengte, hoogte, breedte, maar in ieder geval uit dat eendimensionale te breken. Want ze zeggen wel 3D, maar het is natuurlijk meestal eendimensionaal. En de Royal Road staat voor mij dus voor zoals ze dat in India zouden zeggen, of bij de boeddhisten nomen de maha mudra, de grote levenshouding dat je ontvankelijk bent, dat je compassionate, vol met mededogen en dat je jezelf ook vooral meeneemt in de creatie van het dagelijks leven als royal, als koninklijk, als eventjes op z'n christelijk gezegd. Het Koninkrijk Gods is within you is. Ja, sorry, ik sprak nog Engels Nederlands door elkaar. Het Koninkrijk Gods is in jezelf, dat is de Royal Road. Dus het zijn allemaal verschillende lagen. Maar ook natuurlijk als je dan in Rajasthan bent en de Maharadja, allemaal ziet. Wat hebben die bijgedragen aan schoonheid waar we nu nog van kunnen genieten? En wat doe jij er mee in deze tijd? Ja, dat zijn hele belangrijke vragen.

Ida: Maar ik wil ook nog even zeggen dat wat mij en ons ook eigenlijk natuurlijk is opgevallen is dat spiritualiteit doordesemd het hele dagelijks leven. Overal vindt je tempels, grote, kleine, soms van één vierkante meter. En dat is zo ingebed in het dagelijks leven. Dat is zo'n devotie, dat is zo'n overgave. Ook dat hebben wij heel erg sterk mogen ervaren. Ook door zelf heel veel tempels te bezoeken en ons daar ook onderdeel van te voelen en ook als zodanig één te zijn met de mensen eigenlijk.

Madama: Ja, want inderdaad heel veel tempels zeg jij. Kijk, en dat is dus één van de dingen. Want ja, we kunnen wel 600 dagen hier over praten. Het heeft zo'n gigantische invloed op ons gehad in ons hele Zijn. We zijn geloof ik maar twee of drie weken weggeweest. En nou ja, het voelt als een half jaar.  Het voelt als jaren van bevestiging, van alles wat je natuurlijk ergens onbewust al weet, enzovoort. En zo'n verrijking ook dat je zegt inderdaad precies wat Ida zegt. Het is er overal. Kijk of je nou eet of drinkt of wat je ook doet. En mensen zijn daar zo. Ja, je kunt zeggen als je het oppervlakkig ziet en natuurlijk zijn er Nederlanders die zeggen ha ha ha ha En hebben ze ook gelijk in hè? Want er zit natuurlijk een grote mate van soms idolatrie, verafgoding enzovoort in. Maar als je het meer gaat voelen naar de frequentie, wat het mensen geeft in de ochtend bij een groet en ook al die verschillende tempels. We zijn bijvoorbeeld bij de Jain. Nou dat is juist een hele mooie grote witte tempel waarin er geen uiterlijke god is. Alleen dus de wijsheid zelf en de gerealiseerde wijsheid. Bij de Sikhs daar is als het ware de godheid een boek. En dan, dan zeg je een boek. En dan zeg je Ja, maar dat is geen boek. Dat is de wijsheid in de vorm van een boek. En de mensen vereren dus dat boek. Maar ze vereren dus niet het boek, maar de wijsheid enz. En waar het dus om gaat is dat er een cultuur is waar men dus nog wel degelijk ruimte maakt voor de verering van het goede. En dan ga ik dus echt even uit van de hoge frequentie en de intentie van de mensen.

Ida: Ja, want je zegt inderdaad die Tempels, hoe enorm grote verscheidenheid er is in godsdiensten. Maar tegelijkertijd, en dat vond ik dus ook heel opvallend, gaat het altijd over de Ene en is er eigenlijk toch maar één god. Zeker ook in de Sikh en de Jain. En ook hoe koningen daar bijvoorbeeld drie vrouwen namen, één christelijk, een moslim en één Hindu. Niet alle koningen. Maar dat was dus een hele verlichte koning. En dat was zo bijzonder om dat te zien, dat je dus een totaal ander indruk, wereldbeeld krijgt, ook als je daar bent.

Madama: Ja, maar kijk toch even naar mijn zeer grote liefde, namelijk de Akbar de Great. Die heeft dus al toen ik zeg maar even 1500 maar ik ben altijd slecht in jaartallen, maar heeft dus die ene pilaar gemaakt waarin alle godsdiensten zijn vertegenwoordigd dus moslim, hindoe, christen, maar ook de Perzische, de Farsi invloeden op allerlei niveaus van geloof in één wereld pilaar en dat was Akbar de Grote Dat heeft zich uitgedrukt in die drie vrouwen die officieel waren  de rest hebben we het maar niet over.  Als je een beetje gelooft, vind ik alweer zo'n rot woord, maar als je dus weet dat de Ascendent Master El Morya, die dus ons allemaal inspireert tot op de dag van vandaag om zijn spirituele teachings en dat hij dus Akbar de Great is, dus eigenlijk El Morya in het verleden, dus dat is heel mooi als de reïncarnatie van onder andere Akbar heeft natuurlijk meer levens gehad, dus voor mij toen ik bij de tombe daar lag als enige, want er waren dus totaal geen toeristen. We laten je die foto's zien. Ik was helemaal alleen daar met die energie en ik zeg nogmaals het is niet te vertellen wat je eigenlijk beleeft als je in de ervaring gaat. Nogmaals, je kunt het objectief zien of gewoon oh bah bah bah. Eten dit. Oh bijgelovig. Noem het op of je kunt het werkelijk doorleven van wat betekent het voor jou en niet ook rationeel denken van nou dat waren uitbuiters of zo. Ja kijk, je kan natuurlijk alle nare niveaus bedenken, maar als je ziet wat mensen daar toch nu tot de dag van vandaag nog, bijvoorbeeld de Maharadja s respecteren. Dus Maha is groot, Radja is natuurlijk koning en dan snap je die Royal Road waar ik het over heb.

Zij hebben dat als het ware toen in die tijd fysiek uitgeact en waren goed voor de mensen maar moesten gewoon als uitdrukking daarvan natuurlijk een bepaalde levensstijl hebben. En ook gevechten enzovoort was in die tijd heel sterk, maar ze deden zelf ook mee. Waar het om gaat was dat je ziet dat zij waren zich bewust dat zij afstamden van de zon. Nou, dan denk je och, het staat ook overal. Ze stammen af van de zon. Nou, ik zie al dat je nu zegt nou, je stamt af van de zon. Ja, de Zonnekoning zeker. Ja. Ze waren zonnekoning. Maar echt spirituele zon. Ze wisten dus in feite dat zij licht brengers waren. Als je het dan even zo vertaalt en ook verplicht waren om in feite goed te zijn voor de mensen en daardoor zijn ze soms ook 27 generaties lang herkozen.

Dus je merkt ook gewoon het kan nooit als het alleen maar tirannen waren. Maar goed, dat is even een tussendoor praatje. Het gaat er mij om dat die schoonheid mij enorm heeft geraakt en ik vertaal het dan weer als kunstenaar naar de innerlijke schoonheid, de innerlijke realiteit van hoe ervaar je jezelf als zon? En ieder mens is een zon. Alleen daar word je dus inderdaad, het binnen buiten verhaal bewust. Maar arm en rijk en dat durf ik te zeggen, we hebben het gezien in de tempels, straatarme mensen die gewoon juichen, die gewoon 's morgens om 6.00u juichend hun ding doen en dan een puja krijgen, een beetje boter en suiker en noem het op. Wat stelt het nou voor? Maar als jij weet dat de priester het jou geeft als een deel van het lichaam, de hostie, zouden wij nu zeggen. De hostie van de godheid, Vishnu, Krishna, Saraswati, noem het op. Dat ze dat zo beleven. Kijk, wat is dan arm en rijk? Wat is dan waar het om gaat? De beleving: de Royal Road.

Ida: Ja precies, want jij hebt het ook gezegd. Wij zijn dus enorm gevoed door die energie daar. En dat is eigenlijk ook wat een enorme vreugde heeft teweeggebracht. De vreugde die doorgaat, die doorwerkt als vreugde van verlichting. Ja, zo heb jij dat genoemd en misschien kun je daar iets meer over vertellen.

Madama: Inderdaad, ik vind het zo leuk dat je het zegt. Want kijk, de vreugde van verlichting. Kijk, je weet zelf, mensen die een beetje met spiritualiteit bezig zijn. En trouwens, wie weet niet over het woord verlichting. En dan denk je altijd oh jee, dat krijg ik nooit, Het is zo ver. Nou, dat gaat mij nooit lukken. Dat is misschien nog honderd levens of zo dat ik één vleugje heb. En zo wordt het je ook vaak gebracht, ook door allerlei soorten tradities. Dus ik zeg niet dat het niet kan. Je snapt wat ik bedoel.  En misschien moet je er rijp voor zijn hoor. Ik bedoel natuurlijk en ik hoop dat ik dat ook aan jullie kan overdragen van de vreugde van de Verlichting.  Één van de grote krachten die mij dat extra heeft bevestigd was juist mijn liefde voor haar, Saraswati. Of Saraswati. Iedereen zegt het anders. Zij is de godin van de wijsheid, van de educatie, van de muziek, van de creativiteit en al mijn hele leven eer ik haar. Maar wat je dus ziet is dat iemand mij vertelde, als je haar nog extra wil vereren dan is het heel mooi om de Gayatri mantra te zeggen. Nou, we zullen dat ook doen. De tekst zullen we doorgeven.

Het is zo ontzettend mooi, de Gayatri mantra. Het betekent in feite dat laat ieder wezen verlicht worden door de vreugde van verlicht zijn. Dus je wordt verlicht door het verlicht zijn. Dus dat is de Royal Road voor mij. Dus het feit dat je intentie al zich verbindt met het feit dat de Godin, de Godheid, de Ene, het Ene. Het is natuurlijk, ieder geeft zo zijn naam eraan, maar dat je weet dat het aanwezig is. Nou, dat is verlichting in feite al. Namelijk het verlicht je plicht van dat zware, dat zware ‘ik moet mijn plicht doen’. Natuurlijk moeten we onze plicht doen, maar onze werkelijke plicht is licht te zijn en dat ervaar je daar. Er valt ook heel veel van je af. Alles waar je je nog druk om maakt. Nou, als je daar ziet hoe stoffig en wat een chaos daar is en alles door elkaar. En toch zijn ze in harmonie met zichzelf. Nou dan denk je ja wat zitten wij toch allemaal te uttelen en te doen. Waarom? Omdat ze toch ergens,misschien projecteer ik het hoor, maar ik zie het ook maar hoe ik het zie. Ergens hebben ze een innerlijke waardigheid en dat voel je ook. En als dus iemand dat niet ziet, alleen maar, naar de uiterlijke kleden kijkt, dan is dat eigenlijk de echte armoede.

Ida: Ja, want dat is dus voor mij ook heel belangrijk geweest, dat ik daar heb ervaren eigenlijk in één woord samen te vatten kalm. Dus blijf kalm. Dan hoef je alleen maar aan het verkeer te denken. Dat is niet normaal. En in het begin denk je echt van nou, dit kan nooit goed gaan. Maar het is eigenlijk een soort dans waarin alles toch met elkaar beweegt. Er wordt niet gescholden, wel getoeterd uiteraard, maar het is heel interessant om te zien hoe dat iedere keer goed gaat.

Of er nou een koe staat, ook midden op de snelwegen. Helemaal geen punt. Er wordt gewoon rustig gereden en het is echt die kalmte bewaren. En dat probeer ik dus mee te nemen naar Nederland. En dat is me ongeveer anderhalve week gelukt heb ik het idee. Maar daarna kwam ik toch weer terug in mijn zenuwen toestand zal ik maar zeggen. Want dan gebeurt er iets waardoor je ineens toch weer druk gaat maken. Ja, ik had me zo voorgenomen dat niet meer te doen, want ik weet hoe druk ik me maakte voordat ik naar India ging. En toen dacht ik nou, het valt allemaal reuze mee. Dus dat is allemaal weer onzin geweest. En toch, nadat je een tijd probeert om die kalmte te bewaren, gebeurt er dan iets waardoor je weer druk gaat zitten maken. En nou ja, daar kan ik nog een heel verhaal over vertellen.

Madama: Ja spannend, moet je doen. Want kijk, ik vind juist zo goed wat je zegt daar wil ik even het accent op leggen 'probeert'. Kijk, en wat is nou in feite de vreugde van het verlicht zijn? En ja, dan kun je ook zeggen de training. Dus daarom doe je die Gayatri mantra, daarom doe je meditatie. Daarom doe je op een gegeven moment los laten. Oh ja, want dat heb ik ook nog daar gevoeld. De andere kant van het woord los is sol. Sol betekent in het Spaans Sol is zowel solo alleen, als licht. Oftewel zon, hè? Solo sol, dat is in feite wat ieder mens is, dat Koninkrijk Gods. Solo sol wil zeggen je bent alleen één met de Ene, het Ene, de Ene. Voor mij is het DE. Waarom? De? Omdat mijn heilige overtuiging is dat zowaar als ik als mens besta in de vorm van Margareth Adama, een representatief van de Great Goddess. Zowaar ook als ik besta, bestaat de Ene ook en is het voor mij niet alleen HET. En waarom dat het? Omdat het wordt vaak beschouwd als anoniem. En daar, daar kunnen we straks met Ida wil ik het daar ook veel over hebben, want dat is vaak het euvel dat mensen zichzelf als anoniem ervaren. En dat is ook het nadeel als je het alleen maar ziet als HET. Op zich is het wel het omdat HET natuurlijk ver boven je persoonlijke beleving uitstijgt en over wat jij denkt dat de persoon is. Maar je zou dan het woord eventueel individueel kunnen gebruiken. Het gaat er namelijk om dat jouw kwaliteiten bijvoorbeeld met die Akbar the Great  Als hij niet zich zo gigantisch veel had gebouwd en zich had ingezet voor de eenheid van godsdiensten die totaal toen hij stierf meteen ongedaan werd gemaakt. ‘Zoiets dat kan helemaal niet eenheid van godsdienst.’ Dus iedereen ging gewoon lekker zijn eigen cluppie doen. Dus hij heeft die intentie gemaakt. Hij heeft allemaal dingen gebouwd daarna zijn die ook weer verlaten en noem het op. Je ziet het enorme werk. Hij was dus ook, laten we zeggen zijn kleinzoon heeft dus de Taj Mahal gemaakt, dus dan snap je ongeveer het niveau waarop die mensen leefden. En dat hij later El Morya is geworden komt alleen maar door de inspanning. Dus wel degelijk je persoonlijke inspanning. Dus wat jij als noem het maar beperkte persoon doet in naam van de Ene in naam van het grote licht, in naam van de transcendente, dat telt.

En het is wel degelijk belangrijk dat je je dus inspant, maar niet van kijk mij eens, kijk mij eens, kijk mij eens. Maar je probeert zo goed mogelijk dat licht wat ik al zei, het licht en plicht om de plicht om het licht zichtbaar te maken. Dat is waarvoor we dus als individu of als persona zijn geboren en we ook weer opgaan, straks weer in het grote licht. Maar dat grote licht heeft natuurlijk al die kleuren, net als een regenboog, al die facetten. En dat is de persoonlijke parel, dat is de persoonlijke essentie die jij toevoegt. En nogmaals, het ultieme is natuurlijk het licht zelf. Maar die prachtige briljantjes die allemaal door jouw inspanningen komen, waardoor we de wereld, de Royal Road, inderdaad een koninklijk pad kunnen maken om uiteindelijk, en dat vind ik eigenlijk de Maharadja die dat letterlijk heeft gedaan, de Maharadja in jezelf, de maharani op zijn vrouwelijk die zorgt dat er dus die schoonheid van het koninklijke in jezelf, dat dat naar buiten mag komen. En dan is ieder mens in feite een Maharadja of een Maharani. Maak maak zichtbaar wat in jou leeft als glorie.

Ida: Ja Madama, het is inderdaad zo dat die royal road en die persoonlijke bijdrage die je daar aan levert, die jouw bijdrage is in dit leven, dat dat voor mij ook soms helemaal ondergesneeuwd raakt. En dan merk ik dat ik eigenlijk ook door mijn opvoeding zo gefocust ben op er voor een ander zijn. Het woord naastenliefde en dat heb ik altijd nogal letterlijk genomen. Dat je dus vooral alleen maar liefde ongeveer voor je naasten moet hebben. En liefde voor jezelf, dat komt in dat woordenboek dus eigenlijk niet voor. En nou, daar heb je mij wel herhaaldelijk ook op gewezen, omdat dat uiteindelijk ertoe leidt dat je dus heel veel voor een ander doet of wil doen, maar dat er daardoor bij jezelf, als je niet jezelf voedt, een leegte ontstaat. En jij gaf zelf dat mooie voorbeeld van: je hebt bijvoorbeeld goud en dan geef je dat goud weg aan een ander.  Maar op een gegeven moment heb je zoiets van ja hallo, ik had toch eigenlijk goud? Maar dan word je bij wijze van spreken nog jaloers op die ander ook omdat ie dat goud heeft. Maar dan vergeet je één ding, dat je het namelijk wél zelf hebt weggegeven. Ik vond het zo'n goed voorbeeld en dat bleef me zo bij. Maar dat is dus inderdaad wat kan gebeuren. Dat je dus zo bezig bent met een ander of anderen, dat je jezelf daarbij vergeet. En wat je dan ook vergeet is dat je zelf ondertussen wel degelijk een bijdrage levert dat je dingen mogelijk maakt. Dat je toch een hele belangrijke rol speelt. En  vanuit die leegte, wat dan ook soms gebeurt, is dat je dan zegt. Let maar niet op mij, let maar niet op mij. Maar ook dat er eigenlijk een soort jaloezie, maar ook woede kan ontstaan of angst. Nou ja, kortom allerlei gevoelens. Dat punt van dat ik terugkwam uit India en dacht: ik heb het nu helemaal begrepen. Ik blijf kalm, kalm, kalm. Nou, dat kon ik inderdaad enige tijd volhouden. En dan toch ga je je weer druk maken, ga je weer. Nou en daarvan merk ik dat dus eigenlijk hoe oud je ook wordt of hoe jong je ook bent, altijd weer is teruggaan naar jezelf, teruggaan naar het Ik Ben, teruggaan naar de Bron. Dat dat een compleet cyclisch geheel is, dat nooit ophoudt, dat altijd weer terugkomt. Dat het ook helemaal niet erg is dat je dan op een gegeven moment bepaalde dingen voelt. Je mag best dingen voelen. Het is niet de bedoeling, dat je niks meer voelt, maar dat je dat erkent aanvaardt maar dat je ook weer teruggaat naar de Bron. Nou, kortom.

Madama: Ja, nee lieverd, je zegt het helemaal geweldig. Want kijk, Daarom is het toch een training of een devotie. Wat ik altijd zeg de Daily Divine Discipline, Devotion Dance. Het is een devotie, Het is een dans omdat het is niet star. Maar het is ook een discipline om inderdaad steeds weer jouw Godsgeschenk dus die kracht. I am that I am, Ik ben die ik ben, het Koninkrijk Gods in jezelf, dat is ons afgenomen. Dat is ons gewoon afgenomen, tenminste mijn generatie zeker. En nu worden natuurlijk allemaal prachtige kinderen geboren, hoop ik dat ze meteen al het licht zien. Maar wij zijn echt nog opgevoed inderdaad wat je zegt 'heb je naaste lief en vergeet helemaal jezelf'. Terwijl nu in de Aquarius Age, dus deze tijd vraagt het individu dat juist wij onszelf liefhebben. Maar niet vanuit een soort ego liefde, maar ik noem het dan. Het universele, de universele Christus, de universele liefde. Namelijk dat je liefhebt, het leven zelf, het geschenk dat jou geschonken is en dat je weer terug schenkt aan het leven. Dus die flow, die Surrender, Saraswati betekent ook de rivier die stroomt. En die rivier is de rivier van de wijsheid die je altijd weer voedt. En hoe voedt die je? Als je open staat, wat ik vroeger altijd zei: de schedel als schaal. Als je dus je ziel en vooral je hersenpan openzet, het leven is mij gegeven. En we zijn zo gewend aan die anonimiteit. Dus doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Zeker in Nederland. En jij ook. Ida, ik weet van jou, een prachtig keurig meisje. Keurig opgevoed, echt braver dan braaf. En tegelijkertijd doe je jezelf tekor. En waarom doe je jezelf tekort? Omdat je denkt dat als ik er niet ben, dus mezelf weg schenk, weg schenk, weg schenk. Terwijl je mag alles geven wat je hebt. Maar ik zeg altijd je moet het wel hebben. En om het te hebben moet je het ontvangen. Dus er is een prachtige driehoek, altijd van het ontvangen en op het moment dat je het ontvangt, deel je het weer. Als je iets niet ontvangt en dat is die bron waar je het over hebt, dat is de bron. En die bron is dus eigenlijk de oerkracht, het Ene, de Ene, de God/ Godin. Want de Godin, die maakt alles zichtbaar. Je kunt zeggen de Ene, het Ene is als het ware het zaad, maar wil het tot wasdom komen in the womb of creation. Dat is de enige die dat kan. Dat zie je ook met Saraswati, de vrouw van Brahma. Brahma is dan de schepper, maar zij maakt alle scheppingen zichtbaar, net zo goed als Sophia Amor in onze Bijbel Sophia dat doet.

Ida: Ja, Mar je zei net ook iets over overgave. En daar wilde ik het nog even over hebben. Want dat betekent ook dat je jezelf kunt ervaren. Wat ik al zei met al je gevoelens, ook van nervositeit, zenuwachtigheid, angst et cetera. Maar dat je dus ook, dat heb ik gemerkt toen we in India waren, was dat eigenlijk heel makkelijk en heel vanzelfsprekend. Elke ochtend stapte je in de auto, heel chique. En dan wisten we eigenlijk nou ja, bijna niet waar we heen gingen. Eigenlijk niet dus. En dan lieten we ons gewoon naar de volgende plaats rijden en dan stond daar weer iemand klaar om ons rond te leiden en alles ging gewoon in de flow. We gaven ons in die zin totaal over aan onze fantastische chauffeur die ook ervoor zorgt dat we iedere keer weer veilig aankwamen. En ja, dat was gewoon zo'n natuurlijk proces eigenlijk. En dan zie je, dat je dus dat wel degelijk kunt. Dat je dus in die overgave kunt leven en dat dat ook eigenlijk in je dagelijks leven, nu, gewoon moet accepteren van oké, de dag gaat zoals die gaat. Natuurlijk, je hebt een bepaald idee, je hebt een bepaalde invulling. Maar net zoals we nu de podcast opnemen eigenlijk zeg maar drie dagen later dan normaal zouden doen, maar omdat het gewoon in the flow is en die tijd ook nodig hadden om hiernaartoe te werken.

Madama: Ja Maar kijk, je zegt twee punten. Ten eerste de normale, wat ik al zei de normale persoonlijkheid, met zijn angsten, met zijn nervositeit. Wat ik pas geleden ook ervaar dat een heel oud ding van toen ik vier was of zo ineens terugkomt, dat ik denk nee hè, Wat is dit nou? Ik dacht dat ik dat toch al enzovoort. Nou, iedereen kent dat, van die oude dingen die ineens flaps naar boven komen. Maar wat is nou het verschil met vroeger? Dan word je dat oude ding en nu kijk je ernaar en zeg je oh ja, dat oude ding. Je voelt het even en je laat het los. Los Sol, los Sol. Je weet oké, dat ben ik, dat ben ik ook. Maar dat ben ik niet werkelijk. Dat is niet mijn identificatie meer, mijn identificatie is met de zon. Nou en als je dat eenmaal traint, het is gewoon misschien in Nederland soms moeilijk omdat de zon soms ver weg is. Maar dat is ook wat India natuurlijk had, dat licht, dat enorme licht, die frequentie, maar voor jou ook was de overgave wat makkelijker. Jij rijdt altijd auto. Je bent altijd verantwoordelijk. En plotseling wat we natuurlijk ook onszelf hebben gegund omdat het ook een soort hele beloning was van al die jaren werken die wij samen hebben gedaan, na 33 jaar vond ik dat we dit verdiend hadden en dus met andere woorden jij werd ineens gereden. Je zag hoe die chauffeur, want we wilden inderdaad een persoonlijke reis maken en niet in een groep. Dus je hebt ervaren hoe het is dat je wordt gedragen. En ik denk zelf dat de sleutel tot overgave is: het bewustzijn dat je wordt gedragen door het leven en dat is iets. Nou dat thema hebben we al heel veel behandeld   Je kan niet vallen want er is altijd een opvangnet, zal ik maar zeggen. En wat is dat opvangnet dan? Dat is het leven zelf, want het leven zal altijd die balans vinden die voor jou goed is. Dus af en toe moet je inderdaad misschien even zo'n knik hebben van, ben ik dat? En dan weet je weer hoe dat voelt en dat je dan kunt loslaten en zeggen ja, oké, dank je wel voor de ervaring, maar ik laat het nu los. En die overgave aan het vertrouwen, dat wat er ook gebeurt in het leven, dat het jou is gegeven, dat een geschenk is. En het ultieme antwoord op het geschenk is ook nog dat je het zelf bent. Dus je geeft jezelf als het ware een geschenk. Oké, er zitten af en toe wat spatjes op en die ga je dan even schoonvegen. Maar het leven is uiteindelijk vreugde en de vreugde van de verlichting. En ik weet zeker dat nu in deze tijd steeds meer mensen verlangen naar die soort van noem het maar verlossing, die soort van overgave aan het leven zelf wat ons is geschonken en dat wij als enige taak die we hebben is om het terug te schenken, zodat anderen via jou de vreugde van het leven mogen ontvangen. Stel dat ze nog een beetje vastzitten en dat hoe meer je geeft, hoe meer je ontvangt.

Ida: Ja Madama, we hebben het gehad over de Royal Road en dat impliceert ook dat een Royal road heeft een gouden randje en gold. Dat is ook weer een vondst, om het maar zo te zeggen. Gold. Nou, zeg het zelf maar even.

Madama: Nou, nou ja, ik had een keer hadden we het al gehad over goud in het Nederlands. God in u is goud. En toen dacht ik ineens een nieuwe variatie in India Gold. Want daar spreek je natuurlijk veel Engels. En toen dacht ik Gold is God and love, God loves you and you love God  which is gold, so life is gold and that's the royal road. Amen. Ohm.