Verzoendeksel van beschermende kracht, Prayer of Reconciliation, Ritual Art Construction, mixed media 47.5 x 38.5 cm, 2022 Te koop zie webshop

 Afl. 3 Kunst als toegangspoort en sleutel.

Ida: Welkom bij de Beyond Art and Spirit I AM podcast. De podcast met Madama die Kunst en Spirit verbindt met Bewust Zijn. In deze aflevering gaan we een bijzondere Ritual Art Construction van Adama bespreken. Of beter gezegd ontleden. Het heet Verzoendeksel van beschermende kracht, Prayer of reconciliation. Madama. Vandaag gaan wij opnieuw een Ritual Art Construction bespreken en ik ben erg benieuwd wat dit te betekenen heeft, het heeft als titel Verzoendeksel. Maar wat zien we allemaal en wat betekent dit werk voor jou? Klik op Lees meer en zie de afbeelding ook groot!

Madama: Ja, verzoendeksel van beschermende kracht dus. Er zit ontzettend veel in. Eigenlijk bijna te veel om op te noemen. En waarom verzoendeksel? Nou, omdat je dus ook letterlijk bovenaan links bovenaan zie je dus een dekseltje. Je moet je voorstellen alles is verbeelding. En op dat dekseltje zie je dus twee prachtige zilveren en bloempjes waarop staat Serafina. En dat is natuurlijk toch, voor mensen die een beetje weten van de Ark, de Ark des Verbonds. dat wordt altijd gesymboliseerd, bovenop de ark, dus een gouden ark die altijd mee werd gedragen in de tabernakel. En dat was voor mij althans ik ben christelijk opgevoed enorm intrigerend. Wat is dat nou precies, zo'n ark?  Wat is daar? En er zijn natuurlijk ook heel veel ideeën over. Maar wat ik vooral belangrijk vond het begrip verzoendeksel. En op dat verzoendeksel zitten dus traditioneel gesproken twee cherubijnen of serafijnen, hoe je het ook noemen wilt. En voor mij was dat eigenlijk steeds meer doordat ik me natuurlijk heel erg heb verdiept in de mystiek en in alles dat je merkt dat er drie kanten aan zitten. Dus wat zijn cherubijnen en serafijnen of cherubijnen? Nou, dat zijn dus eigenlijk als je het heel erg in deze tijd vertaalt, dan zijn dat dus dimensies. Frequenties die dus heel dicht bij de bron van het leven zitten. God of leven of kracht, hoe je het noemen wilt. Dus daarom verzoendeksel van beschermende kracht. Zij hebben toegang tot de directe dimensie die wij de oorsprong, de Bron noemen en zij bewaken als het ware de zuiverheid, de onschuld van die realiteit. Die wordt dus in serafijnen, cherubijnen gesymboliseerd. Die wordt dus als het ware in allerlei dimensies, als het ware de beschermengelen of hoe je ze ook noemen wilt, In ieder geval allerlei dimensies, frequenties tot ons als verzoening, als verbinding neergezet. Dus vandaar het verzoendeksel. En Twee is ook sowieso het symbool natuurlijk altijd van de dualiteit. Dus als die twee samen, die vleugels, die komen dan ook samen. Dus je zou kunnen zeggen dat de dualiteit op dat moment is opgelost. Dus dat is ook al een symbool van verzoening. Plus dat voor mij persoonlijk. Waarom het zo enorm aansprak was omdat ik toen ik 21 was een droom heb gehad. Was eigenlijk een krankzinnige droom, vond ik zelf. Van echt traditioneel, van die roze engelen en die dus ja, die zag ik in mijn droom en in een wereld zonder horizon, dus het was als het ware in de ruimte, zouden we nu zeggen. Maar ja, nu weet je, de nieuwe aarde. Je weet alles is energie. Maar wat wist ik daarvan als 21 jarige Helemaal niets. En onder bij die engelen was een bokaal. En op die bokaal lagen dus brieven in het Nederlands en in het Engels, dus Engels. Engelen dus. Een soort boodschapper, begrijp ik nu. En inderdaad ben ik dus nu die boodschapper geworden via de kleuren en de klanken en de denkbeelden. Dus vandaar dat het begrip verzoendeksel, die cherubijnen, die engelen en de boodschapper. Want als je dus nog even heel goed concentreert op dat beeld, dan zie je dus inderdaad ook allerlei witte kraaltjes. Die staan eigenlijk voor de partikels, de fotonen van energie van het licht en je ziet heel groot daarop de letters I AM.

Ida: Ja, dat intrigeert me ook heel erg. Het is sowieso een prachtig verhaal dat je dus inderdaad al zo jong, zo'n ja veelbetekenende droom hebt gehad met die engelen als boodschappers en dat je dat nu zelf ook in de wereld brengt. En dan met name, en dat vind ik zo interessant, dat je dus dat begrip I AM, daar hoor ik zo meteen graag veel meer over, maar ik weet al dat dat dus in al jouw boeken dat telkens terugkomt. Dus dat is een heel centraal begrip en daar wil ik graag meer van weten.

Madama: Ja, nou, ik ben die ik ben. Het is natuurlijk ook weer de naam van God, al van eeuwen oud, maar ook nogmaals in India. De I AM is de Atma dus eigenlijk de geïndividualiseerde vorm van het Al van Brahma. Maar ook in allerlei andere culturen kunnen we zeggen dat zie je ook. Onder zie je ook een zilveren parel waarop staat waard in een grote amrita vaas. Dus nogmaals, ik praat  trouwens wel over al die dingen, maar het zijn allemaal gewone normale gebruiksvoorwerpen. Dat heb ik ook al uitgelegd in de vorige podcast. Het is Serafina, ze komen gewoon van schoentjes en I AM is gewoon van een wijn merk. En die, die, die grote prachtige wat ik dan noem de Amrita beker is natuurlijk gewoon een stukje hout van een tafelpoot. Dus dat is ook weer die dimensie die in al mijn Ritual Art Construction zit. Maar ook wat ik wil zeggen met het ik ben, het ik ben is dus eigenlijk de meest aangeboren, ingeboren kracht, die dus het wezen van de mens uitmaakt. Het wezen van de creativiteit, niet alleen van de mens, maar eigenlijk van de Schepper. Het is het oer licht, het oer licht wat geïndividualiseerd is. Vandaar dat het woord Ik ben de eerste vervoeging van Zijn. Het Zijn is het al is nog als het ware alle dimensies tegelijk. En het I AM, zou je kunnen zeggen, is een ervaarbare kern in ons die weliswaar ook in mijn werk hier wordt omringd door de Maria's en de Maria's moet je echt zien als de oer zuiverheid van de materie. Maria, Materia, Mare zee de oer ruimte dus veel groter dan een katholiek begrip, namelijk het begrip dat alleen door de ruimte, de kern, zich kan openbaren. En dat is een oer begrip, de Adi Shakti. Alleen doordat er ruimte is, kan de kern zich ontplooien. Vergelijk met de baarmoeder en het embryo.

Ida: Ja, heel veel komt er naar boven, wordt duidelijk hier weer uit. Maar dat begrip I Am Je zei net al even het is de eerste vervoeging van het werkwoord zijn. Maar het komt ook telkens terug in jouw boeken. Daar hoeven we daar op dit moment misschien niet uitgebreid op in te gaan, maar kun je nog iets meer daarover zeggen?

Madama: Ja, ik kan er heel veel over zeggen, want je ziet ook En ik focus me nu even op het ritual and construction, de verzoendeksel, omdat dat nu voor ons staat. Dan zie je dus ook. Wat zie je dus bij het begrip I AM, wat de kern is? Dan zie je dus dat ik daar de Boeddha heb, dat ik daar de Christus heb, dat ik daar de engelen heb, dat ik daar abstracte begrippen als waard, waardigheid, waarheid. Je ziet sterren, je ziet schelpen, maar je ziet vooral heel veel diamanten. En natuurlijk weer niet de echte diamanten. Maar ze staan weer voor mij totaal symbool voor de echte diamanten onder. Je ziet ook daar een stukje kurk, allemaal waarop het woord diamanten staat. Dat is ook een merk van wijn in, ik geloof in Spanje. Die verzamel ik dan vanwege het woord diamanten. Want wat is het Ik Ben? Het Ik Ben is het diamanten bewustzijn En wat is diamanten bewustzijn? Wat is bewustzijn? Nou, dat is eigenlijk de oer ruimte, de oer grond, eigenlijk de grondwet, de grond die ondoorgrondelijk is. Dus het is al een begrip waar we ook weer eindeloos over kunnen praten. Maar vergelijk de grond met het ondoorgrondelijke zijn, het leven nog voordat het zich op welke manier dan ook heeft gemanifesteerd. Want alleen door de focus van de wil krijgt het een vorm, een I AM. En je ziet dus de diamant staat altijd voor onvernietigbaar en dat zie je ook in het Tibetaans boeddhisme. Daarom heb ik ook Boeddha erbij gedaan omringd met allemaal prachtige gouden bloemen. Dat staat altijd voor het onvernietigbare, de Vajra sattva dus het onvernietigbaar bewustzijn. Dat wil zeggen dat als je in verbinding treedt met je I Am met je Ik Ben met je kern, met dat wat is, ook zonder enige vorm, maar wat zich in jou kenbaar kan maken als kenvermogen, als waarheids vermogen, maar wat tegelijkertijd onvernietigbaar is, onuitwisbaar. En dat is eigenlijk de allerbelangrijkste kracht die wij moeten ontwikkelen in het kader van zelfrealisatie en zelfontplooiing.

Ida: Ja, precies, want dat is ook de richting waar ik uit wilde. Gebruik jij dit soort begrippen ook in de coaching die jij geeft aan mensen? Dat je het belang van het Ik Ben naar voren brengt in plaats van het ego.

Madama: Nou dat is een hele goede vraag natuurlijk, want dat is precies de kern. Ik druk het dus inderdaad uit in die prachtige kunstvoorwerpen. En waarom doe ik dat? Omdat je dus zelf door training, want alles is training. Je wordt altijd zo gauw afgeleid in het leven, want alles is eigenlijk alles behalve de Ik Ben vaak dus je moet enorm terug weer steeds naar die kern. Nou, kunst is een manier om te focussen, maar via mijn coachings zal ik altijd uitgaan dat de mens in zichzelf dus dat kenvermogen heeft. Die kracht van het Ik Ben. Dus nooit zal ik die persoon als slachtoffer of als gedetermineerd begrip zien. Zoals ’ ik ben depressief’ en ‘ik ben dit, Ik ben dat’. Nee, Ik Ben. Als ik al iets ben. Ik ben bewustzijn en ik ben onvernietigbaar. Ik ben transformatie-energie. Dus dat wil zeggen dat als ik mijn energie goed gebruik, ik ook de meest, noem het maar

zware omstandigheden, wat dan in de alchemie nigredo fase heet, dat echt pijn, weerstand,  de saboteur in jezelf en noem het op al die begrippen die jou vastklemmen en ondermijnen. Dat je die dus langzaam maar zeker via dat diamanten licht in jezelf kunt ontrafelen en tot begrip, tot inzicht kan krijgen. En doordat het inzicht geeft, kun je het hanteren.

Ida: Is voor jou kunst dan ook eigenlijk een weg geweest, Een middel tot zelfrealisatie, zoals je zelf al zegt. Maar hoe heeft die weg zich voltrokken? Van iemand die begint te tekenen en te schilderen naar de veelheid die er nu is.

Madama: Nou ja, eigenlijk het allerbelangrijkste los van ingeboren, aangeboren vermogen om in dit leven inzicht te willen brengen, dat is iets wat ik al als kind had. In allerlei chaotische omstandigheden moest ik ook altijd mijn moeder redden of zo. En van alles gebeurde er. Maar wat echt heel erg traceerbaar is, is het auto ongeluk op mijn twaalfde, waarin ik dus, zoals wij dus nu zeggen, een bijna doodervaring heb gehad. Niet dat ik dan allerlei engelen of zoiets heb gezien, eigenlijk helemaal niks. Het enige wat ik weet is dat ik mezelf zag liggen en dat ik nu ook weet na al die jaren dat ik bewust terug ben gekomen. En daarna ben ik gaan tekenen. Daarna ben ik gedichten gaan schrijven en nu ik dat meer, dat begrip bijna doodervaring wordt dat onderzocht, maar ook meer van afweet, schijnt iedereen dat te hebben die zoiets heeft meegemaakt. Dus dat is een zo'n ja uittreding, zo'n belangrijk moment in noem het maar je lineaire dagelijkse leven zoals je het gewoon ziet. Je bent letterlijk weggeweest, weer teruggekomen en verandert. Alleen je bent twaalf, dus je weet nog van niks. Maar op mijn veertiende begon ik te tekenen, begon ik me langzaam maar zeker ook steeds meer in de spiritualiteit te verdiepen. En uiteindelijk is dat dus nou ja, ik wist wel, ik wil kunstenaar worden. En dat proces, dat, dat is zo ontzettend, ja bevrijdend geweest voor mij, ik zeg altijd kunst is mijn goeroe in die zin. Je kunt zeggen ik heb alle soorten kennis over religie en over kunst bestudeerd. Grote inspiratiebronnen, met name de Renaissance natuurlijk, waar dus het humanisme heel belangrijk was en het neoplatonisme van de Medici. Maar ja, tot de dag van vandaag. Kunst is natuurlijk toch een geweldige uitdaging. Althans, Modern Sacred Art zeg ik er wel bij. Dus niet als ja object alleen.

Ida: Ja, dat vind je ook inderdaad terug in jouw werk, die enorme bezieling. Niks is wat het lijkt. Je kunt er bij wijze van spreken heel plat naar kijken van goh, wat heeft ze nou allemaal bij elkaar geplakt?   Maar dat mag ook. Ik bedoel, als iemand dat zo zegt, prima. Dat is ook weer de vrijheid van kunst uiteraard. Maar het is fascinerend om te zien en te horen vooral welke betekenissen allemaal in zo'n ritual art construction, Verzoendeksel in dit geval liggen. En ook heb ik het idee dat het ook een verzoening met jezelf en met de wereld is.

Madama: Ja, allebei hè? Dus in de eerste plaats is het inderdaad waar dat ik dat maakproces van het vinden van hele ja gewone dingetjes zoals die Serafina. Nou ja, toen ik die dus op dat dekseltje. Ik had dat dekseltje al eeuwen bewaard en ineens die serafine. Nou ja, dat zijn eureka momenten dat is natuurlijk zoiets subtiels voor een ander. Die denkt, het zal wel hè? Maar toch, als je daar beter naar kijkt van al die verschillende objecten, zoals dus nogmaals de Boeddha en het kruis en de engelen en de potloden en de sterren en de diamanten en de schelpen en alles wat erin zit en hoekstenen ook natuurlijk. Ja dan? Dan denk je wel ja, die mevrouw zal toch wel iets daarmee bedoeld hebben? Dat kan, daar kom je eigenlijk bijna niet over uit. Maar wat voor mij belangrijk is, is dat die bezieling, dat bij elkaar brengen van ja van iets wat ik al eerder heb gezegd, het symbool van dat je dus iets samen balt tot iets wat, ja bijna eigenlijk voor een ander weinig betekenis heeft. Maar voor jezelf leg je daar betekenis in? En waarom? Omdat je focus altijd gericht is op wat brengt mij tot bewustzijn?

Ida: Oké, dus dat is eigenlijk jouw primaire focus in het leven. Dat je alle omstandigheden en dingen die zich voordoen in je leven dat je daarop reflecteert. Betekent dat ook dat je veel mediteert?

Madama: Ja, ook meditatie is een heel belangrijk stuk natuurlijk. Het is de stilte en in dat I AM komen, in dat Zijn komen. De ene keer doe je dat eigenlijk, heb dat heel tijd vrij lang gedaan. Nu is het toevallig, begint het wat korter te worden. Het is ook onder alle omstandigheden. Het is ook waar je behoefte aan hebt. Ik ben natuurlijk typisch een kunstenaar die niet zegt nou, als je het maar iedere dag zo en zo laat doet. Ik zou wel iedereen en dus mezelf vooral ook recommanderen. Elke dag wel. Het is toch een soort tandenpoetsen van even leeg worden, even jezelf. Ik schrijf ook veel, altijd daarna. Ik vraag ook altijd van nou ja, wat de dag mij heeft gebracht, wat ik eventueel nog aandachtspunten. Maar ook weer niet te fanatiek hoor. Want het is ook natuurlijk dat hele idee van perfectie drang en zo. Ja, dat zijn allemaal maar ideeën die ons enorm zijn opgelegd. Het gaat om de wat ik dan noem spirituele organische structuur. Die zit zowel in mijn muziek. Die zit eigenlijk ook in de manier waarop ik de kunst maak, maar ook in mijn hele beleving van de werkelijkheid. Ik ben wel gefocust, maar uiteindelijk is het organisch. Is het een structuur die ook een stroming is. Daarom noemde ik ook mijn één na laatste boek De Nieuwe Stroming. Stroming wil zeggen je kunt het niet pakken, het is energie, maar het stroomt wel door je heen. Het is wel je bron. Het is wel de rivier van leven waar je deel van uit kan maken op het moment dat je ermee verbindt. En dat is bijvoorbeeld in meditatie.

Ida: Ja, dat is heel goed verwoord En wat ik ook heel interessant vind, is dat jij dus heel veel schrijft. Sowieso. En misschien kun je iets daarvan zeggen van wat al die schrijfsels waar die uiteindelijk toe leiden en kunnen we misschien in een volgende aflevering dan ons een keer focussen op jouw geschreven woord in de vorm van gedichten of wat dan ook? Maar vertel zelf even. Ja, wat betekent al het schrijven van jou.

Madama: Nou, al dat schrijven van mij, dat was zo gigantisch veel dat we inderdaad mijn eerste boek. Heel interessant wel, want nou ja, het is bijna niet te tellen hoeveel schrijven ik had Ik had me al trouwens aangeleerd om uit koffers vol met  schrijfmateriaal dat alles wat je geschreven hebt om daar dus essenties uit te halen, daar zijn eigenlijk altijd mijn gedichten uitgekomen. Die zijn heel vaak ja ook weer gecomponeerde maar ook gecomprimeerde ideeën van een hele tijd schrijven. Op een gegeven moment komen wat juweeltjes eruit. Dat vind ik ook heel erg Tibetaans. Die zeggen ook altijd voor hun is poëzie ook eigenlijk een samengebalde teaching. Het is in die zin is het niet poëzie of literatuur, maar poëzie als lering, om het zo maar eens te zeggen. Maar altijd heel vrij. Want ja, het is toch poëzie. En dat heeft uiteindelijk geleid. De laatste keer dat ik dat deed, heeft dat geleid tot een proces dat ik dacht goh, al die tijd hele moeilijke toestanden. Toen ja, een beetje lichter en toen uiteindelijk een soort realisatie moment. En dat heeft geleid tot mijn boek Hemelpoorten, waarin nigredo zoals dat heet in de alchemie leg ik zo uit Albedo en Rubedo fasen hebben geleid tot de steen der wijzen, het Ik Ben het levend goud, de verzoening in jezelf, de kracht in jezelf te vinden. En dat is het boek Hemelpoorten geworden in 2005. En dat is heel boeiend omdat het dus mijn eerste, wat je al zei van nou verlichting voor jezelf en voor de wereld. Nou, het was mijn verbinding eigenlijk met de wereld in de zin van dat ik toen heel duidelijk mijn mediumschap kon performen dus. Niet als kunstenaar, maar echt als medium omdat het kaarten werden. De gedichten werden als het ware teksten voor de kaarten en de kaarten kon je trekken en daarbij ook nog extra een werkboek gemaakt. En dat allemaal met het proces, nigredo, albedo rubedo om het goud der wijzen te vinden. Dus een alchemistisch proces van nigredo , oftewel het donker zoals je net zei het vastzitten venijn etc naar albedo het kantelpunt.  De transformatie van nou wow, het hoeft toch niet precies helemaal vast te zitten, want het is energie en energie beweegt, stroomt en dan naar de volgende fase. Dat is de rubedo fase, het rood wat in de alchemie staat voor, dan krijgt het een gefixeerde vorm wat ik altijd zeg. Dan zit het in je bloed, dan kan je er wat mee. En dat is dan de legging van de drie kaarten geworden. En dan kom je uiteindelijk tot het inzicht van het goud, namelijk de wijsheid die op dat moment uit dat inzicht spreekt en waar je ook letterlijk iets mee kan doen. Dus het is ook heel praktisch.

Ida: Ja, je zegt kaarten, maar misschien is het goed om even te vertellen dat kaarten betekent dat van al die gedichten die dus eigenlijk al heel erg gecomprimeerd zijn qua inzicht dat daar ook een heel gecomprimeerd schilderij van gemaakt is, de betekenis, de essentie van het gedicht is omgezet. Zoals een Chinees bijvoorbeeld met zo'n één streek, met een kalligrafie essentie neer kan zetten, zo heb jij dat gedaan om de essentie van het gedicht in een beeldtaal te gieten. En dat beeld, dat is dus gedrukt. Niet alleen op de linker bladzijde, maar ook als kaart.

Madama: Ja, ja, dat was eigenlijk het hele idee erachter dat je dus dacht ja God, ik wil wel iets met die gedichten, met die ervaringen van al die jaren. En ook toen we dus, toen we zagen dat daar dus een proces in zat van nigredo, albedo, rubedo,  Oftewel dus van verstarring naar verlichting. En ja, toen ben ik inderdaad mij terug gaan trekken. En die die teksten beslaan ongeveer dertig jaar en toen dacht ik ja, als ik daar nou in een hele korte tijd inderdaad als een soort kalligrafie, als een soort hele krachtige expressie het gedicht in beeld omzet. Dus het waren 39 gedichten, drie keer twaalf en dan nog drie omdat ik ook bij de nul ben begonnen, De nul van de oorsprong en die heb ik toen in Spanje, heel erg krachtig en onder grote druk, heb ik toen om in één stijl te blijven, heb ik in de prachtige kleur blauw als blauwdruk gemaakt. De architect maakt een blauwdruk en jij maakt het huis Zo kwam ik op het idee van blauw, los van blauw is kracht, blauw is vertrouwen. Dus uiteindelijk zijn dat dus die beelden geworden en die beelden samen met de teksten. Dat is dus inderdaad het orakel boek geworden, zodat je een kaart kunt trekken.

Ida: Ja, ja, we hebben heel veel gecoverd in deze uitzending en het lijkt me echt te gek om volgende keer door te gaan op Hemelpoorten en daar een paar prachtige gedichten uit te lezen. Misschien mag ik wel van jou een kaart trekken en kunnen we kijken wat dat oplevert. Het is echt heel fascinerend en ik dank je voor je inbreng.

Madama: Ja, ik vond het zelf dus heel mooi. Wel van het woord Hemelpoorten hebben we uiteindelijk die titel bedacht, omdat het is dus niet de poort naar de hemel. Wat ze dan uitspreken als je doodgaat. Nee, het is de Hemelpoort naar het innerlijk paradijs en alleen door je leven als prijs krijg je dus die transformatie, die toegang, die reïntegratie tot de hemel in jezelf, tot de kracht in jezelf. Dus vandaar het woord Hemelpoorten en het voor mij dus om even weer terug te gaan van de wereld en ik, wat ik heel interessant voor. Voor mij waren dus juist aarde punten aarde poorten, want ik kon daardoor ook die hele mediamieke kant ineens kwijt. Dus de coaching kant. En dat is natuurlijk een heel ander aspect dan ja maar zeggen, het kunstenaarschap wat eigenlijk een eigen proces is. En met coaching en met mediumschap kan ik het samen doen en dat geeft heel veel geluk.