Blog
Lila Vision, acryl on canvas, 100 x 100 cm, 1993 zie webshop
Afl. 10 Pourriture Noble, edele rotting
Ida: Welkom bij de Beyond Art en Spirit I AM Podcast. Vandaag gaan we een onderwerp pakken waar we eigenlijk van de week al even een kleine discussie over hadden. Namelijk de relatie tussen werken en ver-werken. En wat ik jou ook vaak zie doen, dat is dat je hele grote dikke kunstenaarsboeken maakt. Zo noem ik het maar even. Wat betekenen die kunstenaarsboeken voor jou?
Madama: Ja, ik kan daar dus heel veel over zeggen en vooral het feit dat ik al minstens tachtig van die kunstenaarsboeken heb. Ik gebruik ze soms als partituur.
Het zijn vaak collages en in het kader van werken en ver-werken wil ik eigenlijk de term lanceren: Pourriture Noble Want dat is een term die komt eigenlijk vanuit het maken van wijn. De vertaling is edele rotting. En in het kader van werken en ver-werken kun je dat dus gebruiken. De schillen van de witte druiven 'rotten' en die geven dan een hele exclusieve delicate smaak aan de witte wijn. Maar in dit geval voor de kunst is de vraag waarom die kunstenaarsboeken? Omdat je ziet meestal een eindresultaat een kunstwerk. In mijn geval bijvoorbeeld de ritual art constructies. Die zitten ook alweer vol met allerlei dingen. Is ook een soort Pourriture Noble hè. Je bent bezig om en nou kom ik echt heel diep dat wat als het ware op je afkomt, dat wat je ervaart in de boot van het leven dat je er-vaart, je vaart. En in die ervaring komen allerlei dingen op je af. En nou is vaak de normale gang van zaken van oké ja, het gebeurt of het zal wel. Soms word je daar dus ook zelfs heel down van en soms word je er heel happy van. En ook is in Nederland vaak de zin 'doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg'. Dus eigenlijk, je laat het vaak gewoon maar gebeuren. De gisting hè, waardoor het dan eigenlijk iets kan worden, dat gebeurt dan niet of het gebeurt wel, maar je doet er niks mee. Plus dat de werkethiek is ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Dus je blijft maar doorwerken. Je doet net of er niks aan de hand is en noem het op. Nou, een kunstenaar is natuurlijk het tegenovergestelde. Die is altijd bezig met ver-werken. En wat is nou het voordeel van verwerken? Dat het als het ware tot een inzicht leidt? En dat inzicht en nou kom ik ook in een diepere laag nog weer dat is gestoeld op het feit, zoals bijvoorbeeld de dichter Rilke dat ook noemt de verinnerlijking. En in het Duits heet het zelfs de Verwandlung der dingen, de transformatie der dingen, doordat je ze herschept, je herinnert ze, je verinnerlijkt ze en waarom verinnerlijken? En nou sluit ik even aan bij de podcast van De Nieuwe Aarde. De Nieuwe Aarde is de innerlijke ruimte. Nou, daar wil ik zo even nog wat dieper op ingaan.
Ida: Je noemt het begrip verinnerlijking. Maar wat betekent dat? Wat is die innerlijke ruimte waar je het over hebt?
Madama: Ja, de nieuwe aarde is de innerlijke ruimte, heb ik gezegd, en ik vind dat zo'n ontzettend belangrijk begrip om te introduceren, want het is eigenlijk eeuwen oud. En ik wil eigenlijk graag dat gedicht van Rilke dat mij altijd heeft geïnspireerd even voorlezen. Dit is een voorbeeld van verinnerlijking wat mij enorm heeft geïnspireerd in het boek van Rainer Maria Rilke De elegieën van Duino. Hij heeft ze daar geschreven in Duinhoven. Maar dit gaat eigenlijk al mijn hele leven mee en ik heb daar ook heel veel foto’s toen over gemaakt.
Aarde, is dit niet wat gij wenst,
Onzichtbaar in ons te verrijzen?
Is het uw droom niet ooit onzichtbaar te zijn?
Aarde onzichtbaar?
Is verinnerlijking niet uw enige dringende opdracht?
Nou, dit is dus de negende elegie. En dit had zo'n verpletterende indruk op mij gemaakt. Mijn allereerste grote gedicht heet ook ‘Ik ben Transparant’. Kunnen we later nog verder op ingaan? Dat heb ik geschreven in 76, Dus dat thema van Wat is aarde? Wat is verinnerlijking? Wat is in feite die opdracht? Nou, hoeveel jaar later kan ik nu zeggen 'Ik begrijp het' Wat je begrijpt is dat alles wat je meemaakt dus de ervaring weer hè, op de rivier van het leven, de boot is je lichaam, de body, allerlei er-varingen opdoet, als je vaart. Als je dus inderdaad dingen meemaakt en ze ook kan ver-werken. Nou, die verinnerlijking is, dat alles wat noem het maar aarde, je kunt ook zeggen manifestatie materie is. Uiteindelijk komen we weer op Pourriture Noble verrot dat hè? Net als de bladeren nu in die herfst. Ze liggen daar te rotten, maar ze liggen niet zomaar te rotten. Ze worden weer aarde, ze worden weer voeding. Nou, op het moment dat jij een ervaring dermate in jezelf kan verwerkelijken, verinnerlijken wordt die aarde als het ware onzichtbaar. Dat wil zeggen, je krijgt de informatie die dus als het ware, de ziel der dingen is, de informatie die neem je eruit. De essentie kun je ook zeggen. En daar maak je dan weer je eigen vertaling van. De herschepping van die ervaring en die maakt jou als het ware, in jouw bewustzijnsgroei naar jouw eigen authentieke zelf, zodat je alles wat je meemaakt uiteindelijk is dat ook creativiteit omwerkt, verwerkt, herschept tot iets waar jij wat mee kan. Dus dat is eigenlijk de allerbelangrijkste boodschap van Rilke en van veel kunstenaars. Maak de werkelijkheid zo dat jij er iets mee kan, dat dat het verwerkelijkt wordt, dat het jouw kunstwerk wordt. Dat dat wat jij zichtbaar wil maken inderdaad uit je innerlijk komt en niet zomaar een reproductie is. De robot werking van iets wat er al is en daarom zijn wij op aarde en dat is wat de aarde bedoeld. De aarde moet onzichtbaar worden om de werkelijke krachten die in haar leven, in de dingen die wij meemaken, dat die ook werkelijk tot energie en materie = energie. Zo komen we weer op Alchemie, de wet van verandering. Alles is energie. Dus als jij de dingen die jij meemaakt niet verwerkt tot iets, dan zijn ze in feite niet bestaand. Eigenlijk zinloos en dat is een hele diepe gedachte.
Ida: Ja, het geeft zo veel kracht en inzicht, maar tegelijkertijd merk ik dat het ook zoveel vragen oproept. De thema's die je aansnijdt. En ik wil eigenlijk eerst even terug nog naar die kunstenaarsboeken. Ten eerste wil ik graag weten. Wat stop je eigenlijk in die kunstenaars of Inspiratieboeken, wat zit erin? En ten tweede misschien kun je daar ook een voorbeeld van geven van iets wat je daarin hebt gedaan, wat je hebt gemaakt of wat je hebt geschreven.
Madama: Ja, ik zei al ik heb er tachtig. Dus ten eerste wat je erin stopt is eigenlijk het waar we het net al over hebben het levensproces, de Pourriture Noble dus het verwerkingsproces van dingen en het kunnen zijn bijvoorbeeld stukjes gedichten. Het kunnen zijn collages, plaatjes, plaatjes die je op dat moment aanspreken met het proces waar je op dat moment in zit. Het zijn ook hele gekke dingen als het kan een reclame dingetje zijn. Van alles is goud zeg ik maar van een juwelier. Nou dan knip ik natuurlijk meteen het woord goud uit, want ik ben met de alchemie van het zijn bezig. Dus met andere woorden het zijn tekeningen, schetsjes dat je ineens denkt oh ja, dat moet ik even vlug opschrijven. En daar heb je dan ook niet direct een soort van code op van nou, het moet er zo uitzien of ik wil dat eruit selecteren. Je laat het hele proces zijn. Maar wat wel interessant is van wat ik net zei. Dat is namelijk die eerste gedichten die ik toevallig nu aan het ordenen ben. En eentje wil ik voorlezen uit 1969 Toen was ik negentien. Ook al zo'n kunstenaarsboek, want je moest iets maken voor het overgaan op de Gerrit Rietveld Academie waar ik op zat naar de tweede klas en ik dacht nou weet je wat, ik heb altijd al met teksten en collage gewerkt Ik maak een kunstenaarsboek en dat boek moesten we ook zelf binden. En het was naar aanleiding van de reis die we met de hele klas naar Egmond hadden gemaakt en ik wil daar een gedichtje uit voorlezen waarvan ik denk ja, zo was ik toen
mijn vrienden ik zal jullie
een poëziealbum vol schrijven
met versjes over een blauwe maan
en de witte nacht
ik zal jullie een leven verzinnen
warm als het haardvuur
na een koude wintersneeuw
waarin ik zacht mijn sporen nalaat.
Dus dat is iets wat ik zo ontroerend vind als 19-jarige. Ik was ook erg beïnvloed door de poëzie van Hans Lodeizen, ‘Van deze wereld is niet de echte en ik loop er zachtjes uit'. En hij was gestorven op zijn 25e. Dus ja, dat zijn van die thema's die je enorm aanspreken. En ik wilde inderdaad, en dat vind ik wel leuk, omdat we het nu officieel The Art of Selfrealisation noemen, de kunst van zelfverwerkelijking. Dat ik toen al iets had van ja, ik wil jullie iets geven en ook wat warmte geeft. En ik had natuurlijk vreselijk last altijd wel van de kou hè, En het blijft nog steeds een item, maar dat je toen nog, bij wijze van spreken, het bijna als een soort poëtische onmogelijkheid zag. En nu ik dus de kracht, de scheppingskracht in mezelf heb gevonden na zoveel jaar keihard kunstenaarsboeken maken, verwerkingen, Pourriture Noble werken en verwerken vooral, heb ik ontdekt van ja, die kracht zit in mij en ik kan alles geven wat ik wil. Ook aan mezelf vooral. En het is inderdaad een realisatie van warmte, van positieve energie. En daar kun je voor kiezen. En dat is weer die verinnerlijking.
Ida: Ja, want dat wil ik toch ook aansnijden. Heel veel mensen hebben een heel druk bestaan, komen waarschijnlijk nauwelijks aan die verinnerlijking toe. En ik weet dat jij ook in jouw praktijk van integrale zelfontplooiing, je coachingspraktijk, dat je ook heel veel mensen helpt. Maar wat kun jij nou zeggen tegen mensen die dus niet kunstenaar zijn? Die een heel druk bestaan hebben? Die soms ook, ja, weinig of veel opleiding hebben? Want jij spreekt met mensen van allerlei rangen en standen om het maar zo te zeggen. Wat is dan jouw aanpak?
Madama: Nou, mijn aanpak is in de eerste plaats altijd goed luisteren naar mensen. Waarom? In het luisteren naar iemand kun je al uit de toon waarop iemand iets zegt, de context waarbinnen hij iets zegt, veel opmaken. En dan merk je al van hé, deze persoon heeft meer de neiging tot bijvoorbeeld een laag zelfbeeld van nou ja, dat heb ik altijd en zie je nou wel. En toevallig was dat gisteren ook. En doordat ik dan een ander perspectief stel van nee, het is niet altijd zo dat jou dat en dat overkomt, het is dat jij het nu op dit moment zo ervaart. Maar je kunt ook de andere kant zien. En dat is nou in dit geval dan, dat die persoon zo'n karakter heeft en dat je heel erg blij mag zijn dat het dus nu als het ware tot een einde komt in plaats van oh ja, dat heb ik weer en zie je wel en het zal wel altijd. Dus die contrasten van een negativiteit naar een aarde. Dus om weer het woord aarde te gebruiken waarin alles als het ware vol met worstelingen en met obstakels ligt. En o, het zal wel weer en je struikelt altijd en zo zal het altijd wel zijn naar een nieuwe aarde. En daarom gebruikt hij ook het woord aarde. Het woord aarde moet je echt zien als een woord, een verzamelwoord eigenlijk voor manifestatie, voor stof. En stof is eigenlijk niet het goede woord. Materie is beter woord materiaal. Ja, dat bedoel ik eigenlijk. Dat aarde is een ander woord voor materiaal. En dat materiaal kan inderdaad ook rotten hè. Om even weer op ons thema Pourriture Noble terug te komen. Het kan dus inderdaad tot een soort proces worden dat je denkt nou ja, dat kan ik, weet ik veel, dat weet ik helemaal niet. Wat moet ik doen? Nou, laat dat dan ook gebeuren. Het leven is altijd ordenend op een bepaalde manier. Dat als jij daar je licht op zet en dat wil ik dus dan vaak doen en leer ik mensen ook. Kijk ernaar alsof het buiten jezelf is, alsof het de aarde is. Jij bent de mens en je kijkt naar de aarde, naar de manifestatie, naar de materie. Wat gebeurt er? En dan komt er een stukje analyse in een stukje van Oké, waarom identificeer ik mij zo daar op die en die manier? Misschien kan ik het ook wel anders zien. Dus perspectief change hebben we ook in de Kosmische Renaissance besproken. Dat is het allerbelangrijkste. Dat je jezelf niet meer ziet als het ware een product van de gebeurtenissen, maar dat je altijd vanuit een ander perspectief ernaar kan kijken en dus niet mee hoeft te identificeren, dus er als het ware een verandering in kan aanbrengen.
Ida: Ja dus. Eigenlijk begrijp ik het goed dat je naar je leven kan kijken op een manier dat je zegt alles wat mij gebeurt. Alles wat ik ervaar is eigenlijk allemaal materiaal. Is allemaal materiaal dat ik kan gebruiken om te ver-werken en wat mij uiteindelijk meer inzicht oplevert, dat me uiteindelijk een rijker en rijper mens maakt. Want als je dat niet doet en daar hebben we ik weet niet of ik daar al over gehad heb. Ja, ik dacht het wel inderdaad we hebben het in het kort al eens besproken. Dan krijg je dus als je je niet kan uiten, dan krijg je dus de depressie, agressie, oppressie. Ja dus het is iedere keer toch een heel belangrijk thema dat op verschillende manieren naar voren komt. Het belang van het kunnen verwerken van datgene wat je in je leven meemaakt en dat op zo'n manier doen, dat je daar rijker en rijper uitkomt.
Madama: Ja dus dat is weer het thema keuze en vrije wil. Kijk, heel erg belangrijk is dat jij dus als het ware in jezelf een maatstaf hebt. Je moet weten van oké, ik heb het geboorterecht, Ik BEN, Ik Ben het Zijn, Het Zijn zit in mij. Dus het grote geheel zit in mij als ik het Ik Ben je Zijn, je authentieke zelf. Ieder mens heeft het geboorterecht om je eigen authentieke zelf te zijn. Dat noem ik de spirituele democratie. Jij bent degene die uiteindelijk de maker bent van je leven. Alleen je moet wel behoorlijk wat werk verrichten in de zin van het ver-werken. Dus dat is wat Rilke ook bedoelde het verinnerlijken van alle gebeurtenissen en je zelf daarin sturen. Ik wil nog een voorbeeld geven over een gedicht wat ik heb gemaakt en het heet Lila Vision. Kijk, ik wil dat gedicht eigenlijk voorlezen, omdat natuurlijk komt de wereld op je af en zeker ik ook als Indisch meisje, als kunstenaar. En op een gegeven moment dacht ik ja, maar ik heb een visioen en dat is voor mij de waarheid en dit heb ik ook al zeker twintig jaar geleden zeker geschreven eigenlijk. Nu in deze tijd met veel oorlogen en alles en nog wat, voel ik het alsnog sterker. Het heeft mij geleid om een werkelijkheid van schoonheid te creëren. Maar dat is wel iets wat je zelf kiest en dat je je niet laat ringeloren. Laat je niet kisten, zeg ik altijd door de omstandigheden, maar ik zal even het gedicht voorlezen. Het is in het Nederlands, en in het Engels en eigenlijk lees ik het even allebei. Zie ook het schilderij Lila Vision aan het begin van dit blog.
Mijn aarde is een visioen
lila seringen
lila herinneringen
lila bloesem
lila huid
lila luchten
lila bruid
lila seringen
lila herinneringen
een zon in de ochtend
van mensgewordengod
mijn aarde is licht
mijn aarde is schoonheid
mijn aarde is ruimte
mijn aarde is heimwee
mijn aarde is hemel
mijn aarde is bezield
mijn aarde is transparant
mijn aarde is genade
mijn aarde is een gewijde plaats
mijn aarde is een veilige oase
voor de transfiguratie van de totale mens
lilac lilacs
lilac memories
lilac blossom
lilac skin
lilac bride
lilac lilacs
lilac memories
my earth is a vision
my earth is illumination
my earth is beauty
my earth is cosmic
my earth is nostalgia
my earth is divine
my earth is my soul
my earth is transparent
my earth is golden grace
my earth is a safe sacred place
my earth is safe oasis
for the transfiguration of the entire human race.
En in het Engels is het soms zo mooi hoe dat dan rijmt. Maar waar het om gaat? Lila. Lila betekent altijd de kleur van transformatie. Dat is de violette kleur van paars hè, Dat hele lichte paars. Je ziet ze voor je, die lila seringen, die schoonheid die dat uitstraalt, maar ook de kleur van het blauw en het rood roze, altijd de kleur van transformatie is. En ook heel belangrijk, hoe moet je het zeggen, de hoop die eruit straalt. Hoop is vernieuwing is verinnerlijking van iets wat uiterlijk misschien nog niet helemaal gerealiseerd is, maar dat je van binnen doet. En hier heb ik een prachtig schilderij bij gemaakt, dat zal ik jullie laten zien op de website. En ik heb het ook heel veel gezongen en gespeeld, ook in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Ja, het was echt een heel belangrijke fase voor mij die lila seringen zou je ook kunnen zien als lila bloesem uit de pijn van m'n hart.
Ida: Ja Madama, We hebben eigenlijk heel mooi een aantal thema's behandeld vandaag. Het thema werken Ver-werken, het thema verinnerlijking. Het thema aarde ook eigenlijk teruggrijpend op de nieuwe aarde. Nieuwe aarde is genade en Perspectiefwisseling. Kortom een spontaan ontstane sessie. Dank je wel.
Madama: Ik vind het heel fijn dat ik het even kon delen, omdat je ook dan de ontwikkeling ziet van dat meisje he, met die blauwe maan en die witte nacht. En dan uiteindelijk dat ze toch weer tot die keuze komt van nou mijn aarde is schoonheid, mijn aarde is genade En ja, daar kan je gewoon niet hard genoeg zeggen van Jongens, maak de positive change, whatever happens.
.